A colored mind


Benieuwd naar mijn creatieve kant...ik heb nu alles gebundeld op
een nieuw blog. Klik dus snel verder naar
A colored
mind



dinsdag 25 december 2007

Hohoho...

Zalig kerstfeest voor iedereen!

En nu denken jullie misschien van ha kijk ze leeft nog ;-)...
Ja tuurlijk ben ik er nog, en ik heb ook heel vaak gedacht van "ik moet dringend nog eens bloggen". En niet omdat ik helemaal niks beleeft heb hoor. Foto's genoeg want het is sinterklaas geweest, we zijn gaan ijsschaatsen en ik heb denk ik toch een paar goede foto's deze keer, er zijn ook terug srapdingetjes in elkaar gefreubeld...zoals de kaarsen bovenaan het blog, een lamp met foto's, een transparant album, pagina's,... veel van die zaken moeten nog deftig op de foto maar misschien ook al een paginaatje delen...







Een simpele misschien en ik speel ook met het gedacht van zou ik nog...wat naaien of er een swirl opzetten...maar ik wil de aandacht niet teveel van de foto afleiden....dus blijft hij maar even zo. Jullie suggesties zijn welkom!
En ik beloof, ik zal iets minder op mijn forums zitten en een beetje meer tijd terug aan het bloggen geven.

Voor iedereen nog hele prettige feesten!!

zaterdag 1 december 2007

Tags



Ik was deze morgen vrij vroeg op...dus dacht ik van ik maak even wat verschillende maten van tags. Je ziet ze heel vaak de laatste tijd, er bestaan zelfs minialbums in deze vormen...
Nu heb ik deze dus afgeprint, ga ik ze straks met wat kalkpapier overzetten op karton en dan heb ik een heleboel malletjes...
Het origineeltje dat vind je hier: www.creatingkeepsakes.com/decdownloads
Ik hoop dat de kwaliteit van de afbeelding voldoende is om op te slaan en zelf ook te gaan gebruiken en anders geef je maar een gil in een reactie en dan stuur ik het door aan de volle kwaliteit...

vrijdag 30 november 2007

Als ik mijn hart volg...


...dan ga ik nu meteen een Duitse Herder gaan halen.

Ik denk dat ik het maar eerlijk zal toegeven: ik mis mijn grote loebas Wolf. En ja we hebben Bono toch nog en ik zie dat beestje ook heel erg graag maar hij mist die stoere blik in zijn ogen. Onze Bono kan zo triestig kijken...
Maar als ik dan mijn verstand volg...dat zegt mij om toch even te wachten. Ik zou onze Nena ( jaja ik heb er zelfs al een naam voor ;-) graag overal mee naartoe nemen zodat ze went aan andere honden, kinderen en de school,...zodat ze makkelijk uit kan logeren gaan als we met de kids eens ergens willen overnachten voor een paar dagen. Danny en ik waren dat eigenlijk wel al overeengekomen. Als de honden er alle twee niet meer waren zouden we ervan profiteren en langere vakanties maken met de kids.
Maar ik denk niet dat ik het volhoud zonder een hond :-/ Dus zou onze hond op haar beurt moeten kunnen gaan logeren. Maar dan moeten we ze van in het begin echt overal mee naartoe nemen en daar wringt het schoentje. We kunnen Bono niet zomaar overal meer mee nemen. Iedereen die honden heeft heeft meisjes en Bono is een jongen. Hij zou plezier hebben ;-) En toen ik dan opperde dat we hem altijd kunnen laten castr... bekeek Robbe mij met een blik!! Om nog maar van Danny te zwijgen ...
Bovendien houdt Bono er niet van om met de auto te rijden...
En ik moet er toch nog van overtuigd worden om Nena bvb altijd mee te nemen en Bono thuis te laten. Want kweken we dan geen onrust tussen de twee?
We moeten heel vlug eens met Bono naar de dierenarts want ik vermoed dat hij last krijgt van artrose. Dus dat zal het moment worden om alles eens te bespreken met de dierenarts. Hoe dat zit met dat roedelgedoe en hoe het zou kunnen of net niet?
Dus maar even niet teveel naar het hartje luisteren ( dat soms heel hard klopt op de meest rare momenten) en wat gezond verstand boven halen...maar 't is moeilijk...

zaterdag 24 november 2007

Boehoe...

Toen Danny gisteravond thuis kwam van 't werk ...
" Bolleke, ze hebben mijn mutske ook meegenomen. Nu heb ik koude oren..."
En toen ik vandaag naar Namen reed en de zon vollop in mijn gezicht kreeg zag ik...ze hebben onze zonnebrillen ook meegenomen...
Wat hebben ze der aan...vanaf nu dus zoeken naar een persoon met een groen potske op zijn kop die zijn ogen verstopt achter een donker zwarte zonnebril. En wie weet misschien nog met een tweede zonnebril van een "dame" op zijn kop of op 't gezicht van 't meiske naast hem... Of wie weet misschien loopt er wel een meisje met een groen mutske op ;-)
Och 't heeft geen zin om er over te zagen dus we kunnen er maar evengoed maar eens mee lachen. Ook al is het maar groen op 't moment dat je merkt dat iets van jou door een vreemde uit de wagen is gehaald...

En toen ik vanavond op mijn dode gemak naar huis reed van Namen viel mijn oog op een namenbord namenlijk....tromgeroffel.... Zemst. En ik was opnieuw klaarwakker. Klinkt dat niet verdacht veel zoals Zeist???? huh, hmm jaaaa ik dacht het wel... Zie je wel dat ik toch wel reden had om een ietsiepietsie klein beetje zeker te zijn van mijn stuk dat Zeist in België ligt ( als was het dan Zemst of Heist- Sijsele...

vrijdag 23 november 2007

Niet alleen de Sint is geweest...

Gisterenochtend een hele luide JAAAAAAA!
De sint was langsgekomen om de brieven op te halen. Koekjes bij de schoenen en chocolaatjes, een klein gezelschapsspelletje en...afgeknabbelde restjes wortel. Hmm vonden de kids iets minder ;-)
En een briefje van de hoofdpiet. Erica had namelijk ook een extra brief geschreven met het aanbod om enkele pieten zonder veer dingen te leren. In het Sinterklaasjournaal op Nederland 3 op TV werd immers getoond hoe Sinterklaas samen met een heleboel pieten zonder veer is aangekomen. En die pieten kunnen dus echt niks en moeten nog heel veel leren...
Hoofdpiet vond het heel lief van Erica en Tritia en Robbe dat ze dit wilden doen maar zag het niet goed zitten hoe ze dat zouden doen terwijl ze zelf nog naar school moesten...maar als het echt niet anders kon kwamen er wel een paar in het weekend ;-)
En Robbe...die had heel veel geluk want Americo had bijna zijn brief opgegeten. Hij had immers zijn suikerklontjes in het opgerolde briefje gestoken...

En dan deze nacht opnieuw bezoek...maar niet van de Sint.
Gisteren waren we samen weg met de auto en dan is het altijd wel wat onordelijk als we terug thuis komen... de boodschappen eruit en de boekentassen en ondertussen al vlug de voordeur gaan opendoen...en vergeten om de wagen op slot te draaien. En je raad het al: er is iemand deze nacht in de wagen gaan rondsnuffelen. Alle muziekcassettes waren overhooop gehaald waardoor ik denk dat ze op zoek waren naar onze GPS? De lader blijft immers constant zitten maar de GPS zelf nemen we wel mee in huis...
Er is niet veel weg: wat enkel geld, twee flesjes drinken en het blikken doosje van Danny met zijn beentjes en vliempjes voor zijn dartspijlen...
Jaja ik weet het we hadden de wagen gewoon op slot moeten draaien maar iedereen kan eens iets vergeten. En het is toch niet omdat de wagen openstond dat ze erin moeten gaan neuzen ...'t zou leuk zijn mocht iedereen alles meenemen in de winkel wat niet beveiligd is...

donderdag 22 november 2007

Zeist, lijmsnuiven, Chrismast en de familie Pfaff...

En nu hoor ik jullie al denken huh wat hebben die dingen met elkaar te maken....
Er is overal een behoorlijke uitleg voor: ik ben gaan croppen bij mijn Nederlandse croppers. En ja dan krijg je dit soort combinaties ...
Tijdens deze crop hadden J. en S. graag kerstkaartjes gemaakt en voor mij is dat geen enkel probleem. Ik viel er echter over dat ze slechts drie kaartjes als eindresultaat voor ogen hadden dus heb ik hun toen uitgedaagd: 10 kaartjes klaar op 't einde van de crop. Ze mochten van mij wel al wat voorbereiding doen zoals de kaartjes snijden, ... en dus hadden ze wel al wat stempelafdrukken ingekleurd. J. dacht ons iets te slim af te zijn en had eigenlijk al zo goed als twee kaarten klaar voor ze begon. Die vlieger ging niet op en voor haar werd 10 dus opgetrokken naar 12...
Drie echte stille momenten trokken mijn aandacht. Het is de dames misschien ontgaan maar ze waren er... en ja ze hebben een tandje moeten bijsteken maar kijk eens...



...twee prachtige stapeltjes van 12 en 10 kerstkaarten. Dames: goed gedaan!!
Ze hebben doorgewerkt maar dat neemt niet weg dat de "complimentjes" toch uitgewisseld werden. En bij deze denk ik dat ik me toch maar moet gaan verontschuldigen....
De volgende stempelbeurs kwam ter spraken met de datum en de nieuwe locatie zijnde Zeist. Dus ik van huh dat is in België...? Niet dus zeiden de dames want Zeist ligt in Nederland, jaja lachen maar want ik dacht aan Knokke Heist dachten ze en hoe simpel was ik niet...
Neen neen ik was er vast van overtuigd dat we hier ook een Zeist hadden en o wee als ik gelijk had...niet dus. Er is idd een Heist ( ja die wist ik ook wel!!) maar er is ook een Sijsele en waarschijnlijk had ik die gewoon door elkaar gehaald... en ik had nochtans niet aan lijm gesnoven. Daar heeft J. blijbaar meer last van bij het maken van attributen en decors voor een schooltoneel... alleen blijft het blijkbaar vrij lang hangen want X-mas Happy op een kaartje...moest kunnen en Merry Chrismast ...ja die blijft ook meegaan J.
S. was ook héél lief vandaag...In Nederland kunnen ze de perikelen van de familie Pfaff volgen en dat vinden ze toch zo mooi en grappig en...
Tiens ik heb blijkbaar een stukje geblokkeerd in mijn geheugen en dan het stukje waarop zo heel lief de reactie komt van S. "Ja maar dat zijn Belgen..." Ok doei, vergeleken worden met de familie Pfaff en dan vooral met Sam Goris in mijn achterhoofd... is toch precies niet echt een compliment. Jaja ik vind ook nog wel een compliment voor die reservebelgen...
En misschien vrgen de mensen nu hoe het met mijn uitdaging is afgelopen...want ik had de dames uitgedaagd maar voor mezelf ook een uitdaging gemaakt. Ik zou tien...
Het worden 10 lootjes voor mijn BOM. Ik wil al zo lang eens een BOM maken en dus geen grotere uitdaging dan deze voor mij. 't is niet meer voor vanavond maar hij komt er. Ik ben het papier al gaan halen, ik weet welk formaat en hoe ik alles wil gaan inbinden...
Nu nog lijm halen want ik ben zonder gevallen ( huh is de eerste keer en kan dus echt niet meer gebeuren!) en dan vlieg ik erin!

maandag 19 november 2007

Ze zijn er klaar voor

Ze zijn er klaar voor...
Ze hadden er al lang zin in en zondagmorgen mochten ze dan eindelijk hun brief schrijven naar de Sint. Alle boekjes op tafel, schaar in de aanslag...



En dan opperste concentratie want wat gaan we gaan kiezen...



Alle boekjes worden uitgespit en er wordt lustig op los geknipt maar soms staat net dat gene wat je zo graag wil er toch niet in. Dus ...schrijven maar ...



Wortels was ik vergeten (shame on me) maar brood en suikerklontjes lust een paard natuurlijk ook dus een oude schoen uit de kast genomen, brief erin en brood en suikerklontjes. En het wachten kan beginnen...
De kids zijn er klaar voor, maar wij ook...



Wat ik daarmee bedoel? Laat ons zeggen dat er in de Sintperiode bij ons thuis toevallig wel heel veel pieten langskomen die houden van een grapje...
Lades met ondergoed zijn hier al verwisseld van kast, niet alleen brieven maar ook schoenen werden opgehaald en kwamen maar niet terug, en de zetel werd heel goed bevonden om in te slapen, koekjes werden echt letterlijk in de gang gegooid voor hun neus waardoor de kids ,mochten ze kunnen, onder de tafel zaten,...
Saddistisch he. Vooral als je weet hoe ik steeds op mijn papa of mama hun schoot zat te bibberen omdat er terug gestrooid was in onze gang. Nu snap ik dus hoe leuk mijn ouders het allemaal moeten gevonden hebben...

zondag 11 november 2007

Sinterklaaskoorts...

Langzaam maar zeker begint de Sinterklaaskoorts hier te stijgen. Er wordt aandachtig gekeken naar de reclames van speelgoed die op TV komen en natuurlijk worden die besproken, er worden liedjes gezongen en deze middag werd er ook vollop geknutseld voor de Sint en zijn Pieten.
Morgen zullen ze verder knippen en kleuren om ze daarna ...op mijn raam te gaan kleven. Zie eens dat die lieve Heilige zomaar ons huis voorbij gaat...
En Robbe had ook al een boodschap voor de Pieten. Stond hij deze middag in onze gang te "roepen" naar de Pieten dat, als ze dit jaar terug op de deur gaan bonken, of ze dat dan een beetje stiller willen gaan doen?
Erica die kent het grote mensengeheim sinds een paar dagen...we hebben het haar vertelt. Vooral om haar een beetje te beschermen. Ze ging er nog helemaal in op maar we weten dat heel wat kinderen in haar klas zelf al weten dat mama's en papa's eigenlijk Sint spelen en we wilden niet dat ze werd uitgelachen met haar goedgelovigheid. Dus alles uitgelegd. Hoe we met mijn zus afspraken in "toevallige" logeerpartijtjes zodat we konden gaan "shoppen" en hoe de cadeautjes voor onze metekindjes ook uitgewisseld werden. Hoe we er in slaagden om koekjes door de (raar maar waar plots) openstaande deur konden gooien, hoe de Sint en Piet aan onze cadeautjes kwamen toen ze op bezoek kwamen,...
En toch gaat ze er nog volledig in op want zij knutselde gewoon door terwijl Robbe en Tritia even gek gingen doen boven op de slaapkamers.
We hadden wel gevraagd om inderdaad niets te verklappen naar Robbe en Tritia. En misschien speelt ze maar een spel...maar dan doet ze het verdomd goed ;-)
Ach wat, laat ze maar doen 't is nog zo genieten om ze bezig te zien...dat is voor mij nu genieten!

zondag 4 november 2007

Nou...

Nou, ik verstond het niet goed. Vrijdag wou ik nog wat papaier bij gaan halen voor het album waar ik mee bezig ben. En alle drie de kids wilden mee?? Normaal is het altijd van "hei neen he, een hobbywinkel. " of " Gaat dat lang duren??" en nu gingen ze uit eigen beweging mee? Nu van Robbe begreep ik het wel: we hadden gekozen welke kleuren papier het dagboekje van Snakie moest gaan krijgen dus ik zou dat ondertussen ook meenemen. En hij wou heel graag een foto van Snakie bij het papier... Hij ging het wel niet zelf vragen of zo een foto mocht , maar 't kwam in orde...



En zo typisch voor de vakanties...lekker lang in de pyjama blijven lopen en wat voor de TV hangen...



Maar morgen is het terug in het ritme van op tijd opstaan, op tijd naar school, op tijd eten en op tijd in bed.
Beuhhhhh, best te begrijpen dat ik er geen zin in heb denk ik...of niet?

donderdag 1 november 2007

Zoals zovelen

Zoals zovelen vandaag naar alle kerkhoven geweest waar iemand begraven is van de familie. En toch kan ik mij niet losmaken van de gedachte dat het toch raar is. Hoeveel mensen gaan nu niet naar het kerkhof omdat het "allerheiligen en allerzielen" is...nu moeten ze dus zeker gaan.
Nu is iedereen daar natuurlijk vrij in en het wil inderdaad niet zeggen dat het niet naar het kerkhof gaan wil zeggen dat ze die persoon daarom minder missen of er niet aan denken. Maar toch , voor mij is het raar. Waarschijnlijk wel omdat ik er heel veel aan heb om naar het kerkhof te gaan. En ben ik een tijdje niet gegaan dan komt die "drang" ( ik mag het eigenlijk niet zo noemen...) om naar mijn ouders te gaan en dat moet dan maar naar het kerkhof...
En terwijl ik op het kerkhof loop komt het gesprek met de begrafenisondernemer van een paar dagen geleden terug boven. Ik was in die winkel twee boeketten gaan halen voor in de vazen van mijn ouders en ik zag daar hele mooi kettingen en ringen waar je een beetje as in kan laten steken van een persoon die verast is. En het ene leidde tot het andere...als iemand verast wordt mag je niet zomaar beslissen dat die as mee gaat naar huis...de overleden persoon moet daartoe schriftelijk wel zijn toestemming gegeven hebben op het gemeentehuis. En dat wist ik dus niet. Maar aangezien mijn kindjes een tijd geleden al beslistten dat, als ik sterf ze mij in drie gaan delen zodat ze elk een stukje van mij bij zich hebben...ik zal er maar eens werk van maken dan van die toestemming. ( zie eerder bericht "later als mama dood gaat augustus 2007)
Raar dat ik daar bij stilsta ook al ben ik nog maar 32 jaar? Ik vind dat persoonlijk van niet. Ik ben niet almachtig en kan evengoed morgen dood zijn. En dan wil ik dat mijn kindjes een "oplossing" hebben waar zij mee kunnen leven en waar zij troost in vinden...en daar moet ik nu dus voor zorgen volgens de wet. Je moet het wel weten want iedereen weet dat je de as mee kan nemen naar huis, maar niet dat dat schriftelijk moet vastgelegd zijn.
Bij deze ...weten jullie het ook ;-)
En Snakie? Die is thuis gebleven bij Wolf...

dinsdag 30 oktober 2007

Snakie op familiebezoek...

Vandaag gingen we even op familiebezoek bij mijn grootmoeder en mijn tante. En natuurlijk mag Snakie mee. Eerst even wat praten en nadien een beetje eten ... Pannekoeken, daar zegt zelfs een schildpad geen neen tegen.


Maar er waren niet alleen mijn grootmoeder en mijn tante waar Snakie kennis mee kon maken. Mijn tante is een klein beetje een dierengek en heeft 9 hondjes ( tel daar dan nog het hondje bij van mijn meme en je komt op het ronde getal van tien ;-), een poes, drie cavia's, ...konijnen, een papegaai en ik twijfel hoeveel geitjes ze heeft. ( ik dacht vijf?)
Snakie had dus keuze genoeg om te kiezen waar ze bij ging knuffelen. En de hondjes...die waren niet bang van zo een klein schildpadje. Gewoon lekker doorslapen.



Alhoewel, de grootste van het gezelschap Angie vond Snakie toch maar een raar schepseltje...



Dus toch maar even snuffelen...maar uiteindelijk goedgekeurd.



En Julio de papegaai, hmmm die vertrouwde het toch ook niet helemaal. Zelfs het stukje banaan bij Snakie kon hem niet overhalen. Snakie heeft dus niet leren vliegen vandaag.




En tussen al die harige vrienden komt Robbe tot de conclusie dat Snakie zijn haar toch een beetje uit de plooi ligt en best wel lang wordt...
Niets zo handig als een knipbeurt voor lang haar.



Best wel een vermoeiende dag voor Snakie want hij lag hier vanavond helemaal plat op zijn plaatsje. Dus op tijd naar bed, mee met Robbe. Slaapwel!!

maandag 29 oktober 2007

Getikt


Hoi, ik ben getikt - getagd door Krisje

De regels van deze tag zijn:
1. Link naar de persoon die je heeft getagged en post de regels op je blog.
2. Deel 7 willekeurige en/of rare feiten over jezelf (op je blog natuurlijk, want we willen ze allemaal lezen).
3. Tag 7 willekeurige mensen aan het einde van je post en link naar hun blogs.
4. Laat elke persoon weten dat ze getagged zijn door een berichtje op hun blog achter te laten.


Hmmm, zeven verschillende feiten...
1. ik kan best heel opvliegend zijn. En daarbij komt het vaak voor dat ik dan toch doorga ook al weet ik vanbinnen dat ik eigenlijk best gewoon rustig zou zijn of het helemaal niet nodig is om over zoiets banaal uit te vliegen. Maar...

2. ik geef moeilijk toe dat ik onredelijk ben.

3. rare feiten?? ik kan mijn tong helemaal omdraaien en ik kan mijn neus met mijn tong tikken

4. ik kan ook mijn twee oren bewegen...sommige mensen vinden dat ook soms raar terwijl ik het doodnormaal vind.

5. mijn zus kan er bijvoorbeeld ook niet goed tegen als ik mijn rechterwenkbrauw naar boven breng ( ze heeft altijd schrik dat dat zo dan gaat blijven staan ;-))

6. nog raar waarschijnlijk voor sommigen onder jullie: ik kan niet tegen water. Nou ja wel tegen water maar vanzodra er ook maar enige vorm van zeep in zit en ik ben klaar moet ik mijn handen altijd inwrijven. Ik verafschuw het gevoel van ruwe handen. Als ik mijn handen gewoon nat heb gemaakt heb ik dat probleem niet, zo erg is het dus toch niet met me gesteld.

7. en als laatste...ik hoor soms mail binnenkomen terwijl het niet zo is :-)))
Je weet wel dat er steeds zo een geluidje komt als je mail hebt binnengekregen. Wel vaak zit ik aan de computer en denk ik dus dat geluid te horen, check ik dus mijn mail om dan te zien dat er helemaal niks is binnengekomen. Het begin van het einde??

Nu wil ik jullie vriendelijk vragen om bovenvermelde zaken niet tegen me te gaan gebruiken. Anders zie ik mij genoodzaakt me te wapenen met weetjes over jullie die hier op de blog tevoorschijn komen :-) En ik kom heus wel achter jullie rariteiten ik kan ook heel vastberaden zijn om iets te weten te komen ( dat is dan puntje acht ;-)

En dan zeven nieuwe personen die ik moet taggen. Hmm is ook best moeilijk aangezien veel van mijn scrapkennissen al eens getagged zijn. Ik tik Caroline, Vicky , Kim, Bruno , Jolanda , Lydia en Chantal als laatste .
Benieuwd of ik van jullie iets te horen krijg waar ik van omver val...hoewel ik dat bij Jolanda best wel kan verwachten ( grappie Jolanda)

zondag 28 oktober 2007

Ggrrrrauw!!

Ja mama nu gaat ge vertellen wat de verrassing is...ik weet wat het is: een circus, naar de efteling, gaan ijsschaatsen,naar de dierentuin...
Er werd langs alle kanten geprobeerd om ons te ontfutselen waar we heen gingen als verrassing maar Danny en ik zijn een kei om zo een zaken te verzwijgen dus het was verloren moeite van de drie spruiten.
De auto in en naar Brussel en op zoek naar een parkeerplaats. Bijna aan de stok met een "lieve" man die we toch gek genoeg achtten om een "mot" te verkopen aan Danny dus de parkeerplaats maar afgestaan aan hem. En toen we eindelijk ter plaatse kwamen stonden we versteld van al het volk... En elke keer toen we dachten dat we aan 't einde van de rij kwamen was er terug een hoekje om met een nieuw vervolg van de rij. Er werd verteld dat we wel drie uur in de rij zouden staan maar uitendelijk werd het 1,5 uur dus dat viel mee...



En waar moesten we dan zo lang aanschuiven? We gingen naar het Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen. We zochten al heel lang een mooie tenstoonstelling van dino's en skeletten van dino's en Danny zag een paar dagen geleden dat dit weekend in dit museum een nieuwe en uitgebreidere verzameling tentoon gesteld werd en bovendien mocht je gratis binnen dit weekend...
We werden ingedeeld in groepen per kleur en dan moest je per groep zorgen dat je na een bepaalde tijd rond was en naar buiten ging. Maar Erica, Tritia en Robbe kregen een ander kleur dus dat speelden we lekker uit en namen twee keer zo lang om rond te kijken ;-))



Veel te zien en ook heel wat hoge zaken natuurlijk. En Erica in vol ornaat met het fototoestel ;-)




En natuurlijk is ook Snakie van de partij. Even wachten tot de toezichters van wacht ons de rug toekeren en dan dicht bij gaan zitten en ...SMILE Snakie!




Het hoofd van een Tyranosaurus Rex ( waarschijnlijk verkeerd geschreven...)




Natuurlijk nog een heleboel andere foto's gemaakt dus we kunnen weer aan de scrap.
En morgen komen er normaal nog een paar foto's aan want Erica heeft sinds gisteren haar nieuwe bril. Maar daarvan wil ik foto's maken bij mooi daglicht.

zaterdag 27 oktober 2007

Even voorstellen

We hebben een nieuwe huisgenoot sinds donderdagavond. Neen neen geen poes en ook geen hond...geen konijn of hamster maar een schildpadje...


Hij noemt Snakie ( hoewel ik Sjakie een mooiere naam vind en mij dus heel vaak misspreek) en is de Godsdienstknuffel van het eerste leerjaar bij de kids op school.
Om beurten krijgen de kindjes hem mee naar huis en moeten ze voor hem zorgen. En nu is het bovendien ook nog herfstvakantie dus mag hij extra lang bij ons blijven. Dus had ik natuurlijk onmiddelijk zin om een dagboekje bij te gaan houden met fotootjes en zo...hoe kan dat ook anders.
Ik kijk persoonlijk al uit naar de uitstap van morgen maar dat houden we nog even geheim voor de kids. En dan maar hopen dat er ook niemand volledig in" moes " valt. Want ik loop al enkele dagen met hoofdpijn rond, een misselijk gevoel en een buik en rug die pijn doen. En Tritia is donderdag middag ook thuis gebleven van school omdat ze ook ongemakkelijk is en heel hard klaagt van buikpijn...

donderdag 25 oktober 2007

Terug in de tijd...

Soms wou ik wel dat ik terug kon gaan in de tijd...
Om dingen terug te herbeleven, om dingen opnieuw te kunnen doen maar dan zoals het moest,
om dingen te voorkomen en nog zoveel meer.
Maar eigenlijk het liefst van al om heel even terug bij die mensen te kunnen zijn die ik al moet missen. Even terug met hun praten, hun even vastnemen of gewoon even terug bij hun kunnen zitten en terug alle details in je opnemen. Er is nog zoveel uit te leggen, nog zoveel te bepraten, nog minstens twee keer zoveel te vragen...
Maar zou dat niet zorgen dat vandaag vandaag niet zou zijn? Als ik terug ging in de tijd en weet wat ik nu weet. Dan ben ik er zeker van dat ik gewoon heel wat dingen anders zou doen want wie zou niet proberen voorkomen dat mensen sterven?
Maar zou ik dan inderdaad bij Danny terecht gekomen zijn? En zonder Danny zou ik mijn drie kindjes niet gehad hebben. En dan kom je eigenlijk voor de keuze: wil ik terug in de tijd...ja heel graag want ik mis mijn ouders te erg. Maar kan ik daarvoor mijn gezin opgeven? Zouden mijn ouders dat eigenlijk wel willen...
En dan moet ik vanaf dat moment met het gemis van mijn vier schatten leven...
Dus kom ik tot de conclusie dat ik toch maar niet terug ga in de tijd en opnieuw probeer om mijn verdriet een plaatsje te geven. Ook al is het 15 jaar geleden en vandaag precies negen jaar geleden...de tijd heeft hier geen enkel nut want ik mis ze nog even hard als op de eerste dag.
En ik kan alleen maar hopen dat ze dat weten...

woensdag 24 oktober 2007

En hij noemt...


Marco



Niet zomaar een naam...dat kleine bolletje is genoemd naar de papa zijn vader die nog niet zo heel lang overleden is.
Eigenlijk net zoals ik Erica naar mijn papa Eric noemde die overleden was en Tritia naar mijn overleden mama Rita. Vind ik wel bijzonder zo een naam...
En toen we vandaag over Marco aan het vertellen waren thuis viel het mij op hoe vertrouwd die naam mij al is... jaja ik weet het wel dat is waarschijnlijk omdat ik een hele grote fan ben van Marco Borsato...maar toch, hij klinkt gewoon die naam.
En ons Marcootje zelf....het moet gezegd: hij heeft de looks van de mama ;-) En daarmee bedoel ik niet dat mijn nichtje zo heel mooi is want zo mooi als Marco is ze helemaal niet( grappie I.!!) maar ik herken haar er wel een beetje in. En Marco zelf is gewoon heel mooi. Hele speciale oogjes trouwens al is dat op deze foto nog niet zo goed te zien. Credits voor de foto moet je trouwens gaan zoeken bij mijn dochters. Het was niet mogelijk dat ze het kleine toestel niet meehadden en ook aan de fot gingen ;-))
De foto's die ik maakte met het toestel van mijn vriendin moet ik nog bekijken. Ik kan haar kaartje niet in mijn toestel steken want ze zijn niet hetzelfde. Dus nog even wachten op die resultaten...

dinsdag 23 oktober 2007

Op babybezoek !!

Whoepie, hij is eindelijk geboren ;-)
Mijn nicht is sinds gisteravond stipt 21 uur mama van een zoontje. 3,675 kg en bijna 51 cm groot en hij noemt...dat weten we nog niet. Kwestie van de spanning er een beetje in te houden? spanning genoeg nochtans. Ze moest normaal rond 12 oktober bevallen en mijn ventje verjaarde de 7e en mijn tante ( de mama van mijn nichtje) verjaarde op 14 oktober. Zou dus best wel eens gekund hebben dat de geboorte samenviel met één van deze twee verjaardagen. Maar meneertje bleef lekker zitten waardoor mijn nichtje zondagavond binnen moest komen in de kraamkliniek. Dus gans de maandag liepen we hier met de GSM op ons lijf, in 't zwembad de GSM mee in het zwempak (ik moest niet in 't water deze keer ;-)) maar tot de vroege avond nog geen nieuws...Dus gebeld naar mijn grootmoeder, en een berichtje naar mijn tante. Tot om 21.40 u eindelijk het berichtje kwam:
"Veerleke, Veerleke,'t is stipt om 21u geboren,beide stellen het goed maar hebben ze nog niet gezien,dikkeknufknuf"
Wij blij en proficiatsmsjes gestuurd aan meter en "alwayske en opoetje", al even achter de naam gevist maar die bleef geheim.
En dan deze morgen: " alé zegt ma tegen die deugenieten, dat er ne flinke jonge bij is in de familie. Gistere stipt 21 u 3,675kg en 51 cm bekan x x x "
Ook proficiatjes naar de mama nu en even vissen voor de naam maar...
Dus deze avond op kraambezoek!!! Joepie. Het probleem met het fototoestel? Ha dat omzeilen we met de camera van een vriendin ;-)) Dus er komt een fotooke aan ...

donderdag 18 oktober 2007

"uitgedaagd"...

Vandaag terug een crop in het gezellige Terneuzen-Nederland bij mijn allereerste croppers. En ja hoor het was weer heel gezellig, eigenlijk veel te gezellig want zoveel is er weer niet uit hun handen gekomen. Hoewel, misschien mag ik dat wel niet zeggen want er is toch wat afgestempeld, en de hoekstenen voor een album zijn gelegd.
Desalniettemin ( kennen jullie dat in Nederland , vree schoon woord hé ;-) ) heb ik toch geprobeerd om ze een beetje uit te dagen. De lat een beetje hoger gelegd voor de volgende crop want ik wil eens zweet op hun voorhoofd zien...
De volgende keer willen de dames graag kerstkaarten maken en dat is voor mij geen probleem. En toen ik vroeg hoeveel kaarten ze wilden klaar hebben kwam het schamele cijfer drie naar voor. DRIE?? Neen neen, bloed zweet en tranen de volgende keer en ik heb de lat verschoven naar tien. Tien kaarten helemaal klaar en daar hebben ze toch een vijftal uren voor. Is haalbaar toch? Nu ze moeten het niet alleen doen. Ik ben geen kaartenmens maar op de terugweg naar huis heb ik voor mezelf ook een uitdaging gezet. Ik ben nu eenmaal een solidair iemand dus:
ik maak ook tien...
Rara...

Nog even een update van mijn nichtje: ze loopt nog steeds met een hele bolle buik rond. Ik kon het deze week toch niet laten en stuurde wat goede raad via SMS: " hoi, wist je dat ze zeggen dat S.. een manier zou zijn om de bevalling op gang te brengen? En het is nog leuk ook"
Als het zondagavond nog niet begonnen is moet ze binnen gaan in het ziekenhuis om het op gang te brengen...Het eind is in zicht maar ik hoop voor haar dat het toch vanzelf op gang komt. Dus I. we duimen!!!

zondag 14 oktober 2007

Fototoestel-arm...

Het verdict is gevallen...mijn fototoestel moet binnen om te laten nakijken. Het is niet enkel een vuiltje aan een sensor, mijn fototoestel is echt stuk :-((
Mijn ventje dus gebeld vanuit de fotowinkel om te vragen wat hij moest doen: camera achter laten of niet...niet dus. Zoals we de laatste tijd nogal veel geluk hebben met herstellingen neem ik nu het risico niet. Dus op zoek naar de winkel waar we het goedkoopst een nieuwe spiegelreflex vinden. Even getwijfeld of ik naar nikon zou overstappen. Niet omdat ik niet tevreden ben over mijn Canon integendeel. Alleen is nikon voor sommige dingen wel goedkoper. Maar wat blijkt: ik zou ook mijn kaartjes moeten vervangen want Nikon werkt met een ander soort. En dat zie ik nu net niet zitten ( ik heb er iets teveel).
Het wordt dus weer de Canon, en dan koop ik enkel de body en het objectief steek ik gewoon over. Een goedkope winkel gevonden in Turnhout. Dus nog even kijken wanneer ik er geraak...
En zoals het er nu uitziet zit het babietje van mijn nichtje nog op zijn gemak dus ...misschien toch nog digitale fotootjes.

vrijdag 12 oktober 2007

Ik ben er nog...

Misschien dachten jullie wel van he, die laat haar niet meer horen? Nou, ik heb het de laatste tijd wel enorm druk gehad. Zoals jullie weten eerst de hobbybeurs in Mechelen , een weekje thuis ( maar druk bezig), dan een weekje beurs in Namen en de voorbije dagen aan het voorbereiden geweest voor een nieuwe beurs: Schleiper gaat babyboom en Famiboom...
Maar eerst is eerst: de beurs in Namen. Phoe, ik moet eerlijk bekennen dat ik blij ben dat het achter de rug is. Elke dag 300 km achter je stuur is toch niet te onderschatten. En dan de filles! Donderdag ging het zoooo traag,maar liefst drie uur op de heenweg. Ik was blij dat dat niet alle dagen zo was. Ook op deze beurs dus de cuttlebug en de xyron gedemonstreerd. Nou donderdag was in elk geval een topdag. Er bleven op het eind van de dag maar twee machientjes meer over dus vrijdag was het voor Karin rijden om een nieuwe lading bij te halen. En ook die is op 1 of 2 helemaal verkocht. Ik natuurlijk blij want ik kon het "rotding" zondag eigenlijk bijna niet meer zien of ruiken. Zo beu was ik hem. Nu kan ik al terug lief spreken over hem hoor want het is een heel leuk ding die heel veel kan! En de embossingmallen van cuttlebug zijn gewoon pareltjes omwille van hun kwaliteit.
Het was verder best een leuke beurs. Klein maar gezellig en zeker niet minder druk. Op het einde van de dag wel elke keer struikelen over mijn tong omdat het frans toch wel wat klanken heeft met ss en sch en weet ik nog veel wat. Maar elke keer uitgelegd dat ik Vlaamstalig ben dus gelukkig ook te horen gekregen dat ik het heel goed deed ;-) Ik was altijd gebuisd voor elk examen frans maar blijkbaar heb ik toch iets onthouden en is het verstaanbaar...
En dan kwam zondag de vraag of ik dit weekend ook op de beurs babyboom-famiboom zou kunen meegaan. Nou blijft alleen zaterdag vrij over dus dan gaan we even daar de sfeer opsnuiven. Maar het hield wel in dat er opniwue voorbeelden moetsen gemaakt worden: "vraiement scrap base base" en " bébé" . Babyfoto's afgeprint en aan de slag. Best wel moeilijk om echt basis basis te blijven op de "brusselse" manier want dat houdt in dat het echt mallen zijn en voor mezelf heb ik nog maar één keer met een mal gewerkt. Maar er zitten leuke dingen tussen in hout. Ik wou ze gisteren fotograferen en ...aaaaah mijn fototoestel werkt niet meer. Ik kan niet meer scherpstellen?! Dus maar direct naar de fotowinkel gebeld om te kijken of ik met mijn vermoeid hoofd niet iets stoms over het hoofd zag maar neen hoor, alles goed ingesteld...
Dus is manlief er vanavond mee naar de winkel in de hoop dat er enkel een vuiltje aan een sensor zit. Anders moet hij binnen om na te kijken en zit ik 6 to 8 weken zonder digitaal toestel!!! ik wordt er niet goed van als ik er aan denk. En bovendien kan mijn nichtje elk moment bevallen dus ik zag het natuurlijk al voor mij hoe ik dat bolleke ging fotograferen...:-((
Maar ik vind er wel iets op en als het moet komt mijn "oude" spiegelreflec uit de kast en ga ik fotofilmkes gaan kopen maar fotograferen zal ik hem!

dinsdag 2 oktober 2007

Goed gekeken?


hahahaha, kan niet anders dan lachen als ik zie waar deze reclame echt om draait... ( ik dacht in eerste instantie dat het een ijsje was n de vorm van een hondenhoofd)
Ik zie mijn hond ook heel graag en vroeger mocht hij ook best wel tafelrestjes hebben. Onze Wolf ook die bleef maar zagen en ronken tot hij de restjes had gekregen.
Maar toen we merkten dat onze Bono eigenlijk toch wat te dik werd hebben we dat van de ene dag op de andere gestopt. Met resultaat want Bono is heel wat afgevallen en dat is maar best ook. Hij is 13 jaar en heeft regelmatig toch last van zijn poten.
Dus voor hem géén hondenijsje...

maandag 1 oktober 2007

Het is oktober!

en nu vraag je jezelf misschien af wat daar zo speciaal aan is? Eigenlijk niks...tot ik deze morgen tot het besef kwam dat mijn nichtje - jaja ik weet het je bent groter dan mij maar toch jonger ;-b
- gaat bevallen. Nog twee weekjes dus het komt heel dichtbij. Een goede week geleden nog eens over haar buik gewreven, en 't babietje voelen schoppen...heel spannend allemaal. En ja we weten wel wat het is maar dat houden we nog even geheim voor de kindjes en nu dus ook...Ze zijn nu al met twee die kunnen lezen!
We tellen dus af en kijken er nu al naar uit om 't babietje te zien want de papa kennende vragen we ons natuurlijk af wat er gaat uitkomen. Niks slecht over de mama natuurlijk want dat is familie ;-))

donderdag 27 september 2007

" Rare hollandse mensen..."

Misschien stel je jezelf wel vragen bij de titel maar ik leg het graag met plezier uit.
Vandaag ben ik terug gaan croppen bij mijn Nederlandse croppers. 't was geleden van voor de grote vakantie dus hadden we weer veel te vertellen. Zoals gewoonte dus niet veel gedaan maar daar moeten we de volgende keer maar eens iets aan doen ;-)
Na dit en dat kwam het gesprek op eten en enkele gerechten. Zitten we daar met z'n vieren aan tafel terwijl J. begint te vertellen hoe ze met champignonnensoep uit blik saus maakt... Blik open, over je gerecht en dan een klein beetje water erbij. En ja, S. had ook al zo een gerecht van Sonja Baker ( schrijf ik het goed?) waar je een beetje van die kant en klare kippensoep mengt met van die kant en klare champingnonnensoep...huh? Saus maken met soep uit blik. Was de eerste keer dat ik dat hoorde en blijkbaar sprak mijn gezicht boekdelen ;-) En ja hoor ik vond ze "rare hollanders". Nu weten ze daar wel dat ik daar niks verkeerd mee bedoel. Grapjes over belgen en hollanders gaan makkelijk van de ene zijde naar de andere zijde, als je daar al niet mee kan lachen.

En jaja, J. ik zal ook maar mijn verspreking vermelden. Wou ik vertellen over iets dat ik had gezien op TV in de serie "basic Grey" ...of neen het was in Greys anatomie ;-) Ja kan er niet aan doen ben nu eenmaal een BG fan.

maandag 24 september 2007

Ik ben er weer...

Het zit er op! De hobby beurs van Mechelen dan tenminste. Het is altijd een volledige andere levensstijl maar achteraf ben ik toch altijd tevreden en dat is nu niet anders.
Het was heel leuk en het leukste voor mij dan was dat het eens gewoon in het nederlands te doen was. Niet denken over een frans woord en gewoon lekker ronduit vertellen wat je allemaal met de cuttlebug kan gaan doen, hoe je met de magic fibers werkt en waar al die andere leuke scrapspullen eigenlijk voor kunen gebruikt worden. Volgende week doen we het nog eens over maar dan in het frans. Dus begin ik nu al maar te oefenen ;-)
Verder ook heel veel gelachen. Ik zat samen met Florence aan de demonstratietafel. Een franstalige dame die door het taalprobleem de beurs zelf iets minder leuk vond. Maar net het taalverschil zorgde voor hele leuke momenten. Boezelaars voor etablies terwijl het gewoon schorten waren, en pompons voor pompoenen. En ze heeft mij het juiste franse woord gezegd hoor maar ik ben het vergeten ( bloos).

Verder heel blij met alle positieve comentaren op mijn creaties. Het doet toch goed om telkens te horen dat iets heel mooi is, of goed gevonden... streelt telkens mijn ego dat ik mijn job toch wel ken ;-)
Verder ook heel blij dat de verkoop van de cuttlebug zo goed liep. Het was dan wel een hele goede beursprijs maar ik denk dat ik heel eerlijk toch ook mag zeggen dat mijn "technische" uitleg en het doorgeven van de tips en vele mogelijkheden er ook toe heeft bijgedragen. Nu nog in het frans...ja het houdt mij wel bezig.

En nu...terug naar de orde van dag. Kindjes naar school, mee gaan zwemmen met de kids op school, eten klaarmaken en werken aan de fotoalbums die hier nog moeten afgewerkt worden voor de klanten. We blijven bezig maar we hebben het niet liever...

De creaties voor de beurs? Ik heb er eentje bovenaan gezet en probeer foto's te maken op de volgende beurs;-)

vrijdag 14 september 2007

He ja, dat kan dus ook... TIP!

Mijn tafel ligt een "beetje" overhoop. Ik zei het al eerder we zijn druk bezig met allerlei voorbeelden aan het maken voor de beurs dus dan kan het al "eens" gebeuren dat er wat rommel ligt ;-)
En wat zie ik... Erica en Robbe hebben mijn cirkelsnijder ontdekt. De Orbis cirkelsnijder om specifieker te zijn. Zo een grote ronde plaat met allemaal gaatjes erin die ronddraait en waar je dus een mesje in elk gaatje kan steken om dus je cirkels te snijden...je hebt ze ook van andere merken zoals EK

-ja heb je dus als je 's avonds laat achter de computer gaat zitten en geen fut hebt om een foto te maken...moet je het dus gaan omschrijven;-) -

Zie ik hun dus een stift in de gaatjes steken en doodgewoon perfecte cirkels tekenen...
Huh, dat ik daar niet zelf aan gedacht heb...
Gedaan dus met het zoeken hoe ik cirkels teken vanaf nu ;-)

woensdag 12 september 2007

Het was van korte duur...

" School is stom" en hierbij geef ik de exacte woorden van Robbe toen hij deze morgen uit bed moest. Hahaha daar zaten we op te wachten. Nu ja, op aan 't wachten nou niet echt want het is altijd leuker als ze gewoon goedgezind uit bed komen . Maar het was te verwachten dat het ongelofelijke enthousiasme van de eerste dagen heel snel verdwenen zou zijn.

Ook druk bezig met het maken van voorbeelden voor de beurs van volgende week...ik heb er helemaal zin in! Neen, nog geen sneak peaks. Nog geen tijd gehad om foto's te maken want ik ben nog te veel aan 't freubelen. Benieuwd wie van jullie ik op de beurs mag ontmoeten...

maandag 10 september 2007

Phoe...

Phoe... de school is terug begonnen. En terug in het ritme komen ...ja het lukt wel maar het is toch terug even wennen. De uren zijn ook verandert op school dus dat vraagt ook even wat aanpassing. Over de middag een kwartiertje minder tijd dus heel vlug dooreten, en 's middags niet vergeten dat we een kwartiertje vroeger aan school moeten staan.
En dan terug de onderbroken dagen...want eigenlijk verlies je wel veel tijd nu. Dus gewoon aan tafel zitten en scrappen en gewoon even stoppen om een boterhammetje te smeren is nu terug voorbij. Maar goed we wennen er wel weer aan.
En dan de komende weken...ze worden terug heel druk met de twee beurzen in 't vooruitzicht. En dan zijn er terug de crops en andere opdrachten die binnen komen met de start van het nieuwe hobbyseizoen...maar heel eerlijk ?? ik doe het heel graag ;-)
Maar als jullie de komende tijd even wat minder van me horen? Ik ben bezig...
Ik laat af en toe wel wat sneek peaks zien hahahahaha

zaterdag 8 september 2007

Datums online

Er is een nieuw blog gestart waar je steeds alle info vind over de demonstraties, workshops en beurzen waar je me kan vinden.
Om te starten alvast de eerste datums voor de winkel Schleiper.
Ik plaats een link in de rechterkolom maar ik vermeld hem hier ook alvast een keertje ;-)

http://agendascrappytoo.blogspot.com/

dinsdag 4 september 2007

Terug naar school...

" Allé mama, allé papa...uit bed ik wil naar school!"
hahahaha dat is goed voor deze eerste schooldag denken we, morgen zal het al veel minder zijn ;-)
Maar goed, ze springen uit bed, springen in hun kleren en 7.10 uur is Tritia al boos omdat we nog niet naar school vertrekken. "Ja maar Tritia, meester is zijn haar nog aan 't kammen je wil toch niet dat hij met zijn haar in de wind op school staat?"
Een kwartiertje later opnieuw de vraag wanneer we vertrekken... jaja, ik zeg het niet zo vaak meer maar geduld is een schone deugd ;-)
En waar we normaal met de fiets zouden gaan stappen we maar allemaal in de auto bij papa want het......inderdaad ja het regent!
Iedereen in de rij als de bel gaat en we zijn vertrokken voor een nieuw schooljaar.
Als we op middag naar huis wandelen staan de mondjes natuurlijk iet stil, er is ook zoveel te vertellen. Maar vlug dooreten...de school start dit jaar 's middags een kwartiertje vroeger...
En 's avonds nog vol enthousiasme en wat raad je...Erica en Robbe hebben al huiswerk. Geen gemor ze beginnen met veel plezier aan het huiswerk. Zelfs Tritia is solidair en neemt er spontaan haar leesboek bij en zet zich te lezen... ik vraag me af hoe lang dat allemaal zal duren



En nu Robbe in het eerste zit is het schrijven voor hem ook een feit met het gekende eerste woordje "IK"



Zoveel zin de kinderen er nu nog in hebben, zoveel tegenzin voel ik omdat we nu toch maar opnieuw in een versnelling hoger moeten gaan leven. Maar ik heb al geteld hoor...nog acht weekjes en het is vakantie...

zaterdag 1 september 2007

Sprinkhaan"tje" op bezoek

We hadden deze middag bezoek... van een enorme sprinkhaan in de tuin.
Onze poezen Beer en Pitoe hadden hem eerst opgemerkt. En natuurlijk moesten ze dat van dichtbij bekijken. Maar ik kon het niet over mijn hart krijgen dat ze hem "dood speelden". Dus hem maar gevangen in een potje, en natuurlijjk het fototoestel erbij genomen.
Gas - sprinkhaan zoals hij gedoopt werd hebben we dan nadien in het park vrijgelaten net voor onze deur. Daarbij kreeg Robbe hem nog even op zijn handen en dat werd natuurlijk heel erg geapprecieërd...





vrijdag 31 augustus 2007

Post

Hahahahaha, ik lach even heel groen!
Ga ik net mijn post gaan halen en wat zie ik...een brief van de Citroën.
Ik had na ons bezoek aan onze garage ook contact opgenomen met de klantendienst. We vonden immers geen gehoor in de garage waar de herstelling plaatsvond en kregen nadien door een tweede garagist het verhaal dat er idd een nog iets fout zou zitten in de koppeling.
Bij de klantendienst dus gans mijn verhaal gedaan en daar vertelde men mij dat ik gans het verhaal met de kopies van de facturen naar hun moest opsturen. Er zou zich een zonemanager over het geheel gaan buigen...
En wat melden ze nu in de brief:

"Allereerst wijzen wij er u op dat elke CITROËN garage een zelfstandige entiteit is. ALs constructeur en/of invoerder hebben wij geen enkele hiërarchische bevoegdheid in het beleid van deze.
Als invoerder kunnen wij enkel tussenkomen in herstellingen gedekt door de contractuele garantie of gedekt door een servicecontract ( Onderhoudscontract...)
Indien u de herstellingen van een garage betwijfelt, dient u zich te richten tot een onafhankelijk erkend automobielexpert. Deze zal niet nalaten de nodige vasstellingen te doen en desnoods de garage contacteren.
Wij wensen ons niet in deze dicussie te mengen."

Noemt men zich een klantendienst??

Dus net maar even gebeld met de schrijver van de brief. En wat krijg ik aan de lijn? Een ongeïnteresseerde man die er zich op de vraag: waarom men ons gans het verhaal laat doen schriftelijk om dan nadien te laten weten dat ze zich niet willen mengen in de discussie simpel antwoord:
"Dat weet ik niet mevrouw. Ik weet niet wat er allemaal aan de telefoon wordt gezegd."
En als ik vraag waar we dan staan als klant na een klacht? ... Elke garage is hiervoor vezekerd en dan moeten we ons maar richten tot een onafhankelijk automobielexpert.

"Nou bedankt, voor niks!" en de telefoon gaat van mijn kant uit dicht. Ik heb aan gans die ""klantendienst"" al genoeg tijd verspilt. En ja het staat tussen dubbele aanhalingstekens!

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
Sorry ik moet even stoom aflaten. Man heb ik zin om terug naar de garage te bellen...

Maandag...

Maandag zouden we eindelijk iets gaan horen van de garage in verband met de problemen na herstelling van onze wagen...
Gisterenavond heb ik nog maar eens gebeld naar de verantwoordelijke want normaal zouden we binnen de 48 uren na onze mail een reactie krijgen. Omdat dat niet was gebeurd dus gebeld en wat bleek...onze mail was niet aangekomen. Ik had geen enkele reactie gekregen dat hij niet goed verstuurd was of helemaal niet was aangeleverd dus ik vraag me af waar het mis ging...
Maar goed, tijdens het telefoontje zelf opnieuw geprobeerd en nu kwam hij een tweede keer wel aan.
Deze middag zou ik dan nieuws krijgen van de verantwoordelijke en ja hoor...deze morgen al ...een mailtje in plaats van een telefoontje met mogelijke oplossingen.
We mogen wachten tot maandag hahaha wat een oplossing. De persoon die zich over de technische kant moet gaan buigen is vandaag blijkbaar niet op het werk. Hij heeft het wel al met twee andere personen "bekeken of besproken". Kunnen zij dan even niets laten weten? Alhoewel, één van die personen is diegene met wie we al aan de stok zitten over de lamp en het ganse aanrijdingsgeval dus die heb ik liever even niet meer te horen want ik ben vrij "kwaad" op hem.
Dus voor de zekerheid nog maar eens mijn GSMnr doorgegeven ook kwestie van zeker te zijn dat ze ons kunnen bereiken.
Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Ik ben de eerste om te zeggen dat geduld een schone deugd is maar nu raakt het mijne toch op!!

donderdag 30 augustus 2007

Helemaal goedgekeurd

De tijd kon niet vlug genoeg gaan voor Tritia vandaag...zo zenuwachtig was ze omdat haar lange haren er eindelijk afgingen vandaag.
Net voor we naar de kapper vertokken dus nog even haar lange haren los, mooi gekamd en natuurlijk een foto ( wat had je gedacht ;-) ). En ik kan er mijn ogen niet vanaf houden als we naar de kapper gaan. En het enige wat ik kan denken : " Zonde" zo'n mooi haar. Maar er is geen weg terug, het is tenslotte haar haar dus mag zij beslissen wat ze ermee wil doen...



Het gaat wel, ik kan er mee leven, ook al is het een heel groot stuk dat er vanaf gaat. En hoe meer model er in komt hoe mooier ik het ga vinden...



Jaja, helemaal goedgekeurd!!
En bij Erica?? Ja daar zijn er ook laagjes in geknipt dus morgen weet ik wat gedaan. Volume inbrengen, en ... fotoshoot ;-)

Mijn haar? Hahaha dat hangt er nog altijd aan!!

woensdag 29 augustus 2007

Ja... of neen toch maar niet

Hmmm wat is het toch? Ik spaar al vanaf mijn twaalf jaar voor lang haar. Ondertussen hangt het tot op mijn ( vijf kilo te dik ) achterwerk en er is zelfs een moment geweest dat mijn vlecht er voorbij kwam zodat ik steeds op mijn haar ging zitten. Dus heb ik het al één keer een gans stuk laten inkorten. Want jezelf steeds vastzetten door op je haar te gaan zitten was allesbehalve praktisch.
Het haar wat korter en dus andere dingen dan een vlecht. Je zou denken we houden het nu lekker kort maar het tegendeel is dus waar. Ik liet het terug groeien en nu zijn we terug bij het begin.
En nu is het eeuwige twijfelen aan de macht...ik wil heel graag een stuk van mijn vlecht laten afknippen. Haar tot net voorbij mijn schouders, misschien met laagjes om er wat volume in te krijgen en dan maar een hele boel accesoires gaan halen om het op te steken en blablabla.
Maar zo zeker ik van mijn stuk ben op dit moment verander ik toch weer van gedacht in kwestie van secondes: neen ik doe het niet.
Om dan op TV iemand te zien met een heel mooi kapsel, precies zoals ik het zou willen dus ...ja ik doe het...maar dan zetten ze de schaar in mijn lang haar...dus toch maar niet
Morgen gaan de twee meisjes naar de kapper. Bij Erica is haar lang haar al gesneuveld kort na haar communie...



En morgen gaan Tritia haar lange haren er ook af. Ze vroeg het ook al een tijdje want ze is die knopen in haar haar zooooo beu. Maar ze moest van mij wachten tot ze haar communie deed. Nu heb ik dus geen argument meer.

En ik? Misschien raap ik morgen bij de kapper al mijn moed bij elkaar om een afspraak te maken...dat is nog niet definitief en daar kan ik nog steeds onderuit ;-)

zondag 26 augustus 2007

Hoe een foto soms meer zegt dan woorden



Ik keek onlangs nog even door de foto's en merkte dat ik eigenlijk nog niet had gekeken op de CD-rom die we kregen van de juf van Tritia op het einde van het schooljaar. Daar stonden enkele foto's op van Tritia van tijdens de zeeklassen. Elk jaar gaan ze drie dagen of een ganse week weg met hun klas en nadien kan je dan een DVD en een CD kopen met de foto's erop.
Het zijn slopende dagen geweest voor mij toen Tritia wegging. Ik had er het volste vertrouwen in dat Tritia haar heel goed ging amuseren, daar twijfelde ik niet aan. Maar met Tritia haar vroegere eetproblemen ( ze had zes jaar een voedingssonde) en haar muco neem je dit soort uitstappen niet zomaar lichtzinnig op. Tritia is bovendien iemand die niet opgeeft tijdens de turn-en zwemlessen dus wist ik dat de leerkrachten een heel "sterk" beeld van haar hadden op dat vlak. Maar als ik het programma zag van die drie dagen...ze zou het zwaar hebben en best wel heel moe zijn op het einde van de dag.
Tritia haar juf was heel lief en stuurde ons regelmatig een sms-je om ons op de hoogte te stellen van haar eetmomenten. En ze deed het goed zo bleek. Ze was ook niks afgevallen na de drie dagen dus dat was voor ons al heel wat. En we zijn haar juf daar ook dankbaar voor dat ze zoveel aandacht had voor Tritia.
Maar toen ik deze foto zag...ja ons meisje is wel degelijk moe geweest ....
Hoe een foto soms meer zegt dan woorden

zaterdag 25 augustus 2007

scrappen voor een goed doel


Enkele dagen geleden kreeg ik een mailtje van een paar "scrappertjes" met de mededeling dat ze heel graag een scrapevenement ten voordele van kanker willen gaan organiseren.
Hoe de dag er zal gaan uitzien en waar het allemaal doorgaat is nog niet bekend. Maar bij deze wil ik wel al even het logo laten zien.
Ik heb zelf een dochtertje dat lijdt aan de ziekte mucoviscidose ( ook beter bekend als CF of cystic fibrosis of de taaislijmziekte info op www.muco.be ) en weet dus heel goed hoe het is als je kind ziek is. Het verschil tussen kanker en muco? In tegenstelling tot bij mucoviscidose is er bij kanker al een redelijke kans op genezing maar er sterven ook nog teveel kinderen aan deze ziekte...en dat is iets wat eigenlijk niet meer zou mogen.
Meer info zal online komen op http://artnoevoo.blogspot.com/

Gggrrrrr opgepast storm op komst !

C van citroenzure gezichten!
I van idioot!
T totaal te gek voor woorden
R van ridicuul!
O van onbeschoft!
Ë van enorm ergeren!
N van nooit meer!

Jaja, de stoom komt bijna uit mijn oren en neus. Weet je nog dat ik schreef dat onze wagen in panne was gevallen? Je vind het verhaal terug in "Mijn allereerste keer" wat lager.

Toen we onze sleutels afgaven in de garage: "We bellen u eerst nog eens om te laten weten wat er mis is" maar omdat we die dag niks meer hoorden dus zelf maar gebeld de dag nadien...
Wel de schade was aanzienlijk want onze koppeling was stuk en moest dus vervangen worden. Hoeveel zou dat dan kosten?? Krijg ik dus aan de telefoon te horen dat het een 8-tal werkuren zou in beslag nemen en de stukken zelf kwamen ergens rond de 276 euro.
De maandag werd ik opgebeld want de wagen was gerepareerd met een totaal kostenplaatje: 776,59 euro slik...
Ok veel geld maar de wagen hebben we gewoon nodig dus niet te lang bij stilstaan.
Maar wat merken we nu? Als we rijden zit er nog een raar geluid in de motor en onze versnellingspook verspringt echt letterlijk 2 cm naar voor of naar achter in 3e en 5e versnelling. Ponk...dat deed hij daarvoor niet dus vragen we ons natuurlijk af waar dat vandaan komt. Omdat we "onze" garage niet echt vertrouwen gaan we naar een andere citroëngarage en leggen de situatie uit. "Daar willen we ons niet over uitspreken maar het zou kunnen dat het van de koppeling verder komt..."
Dus de dag nadien terug naar onze "eigen" citroëngarage waar hij hersteld werd. Hahahaha daar rijden ze een blokje ( lees héél klein eindje) met onze wagen en krijgen we te horen dat onze versnellingsbak versleten is. Huh?? Versnellingsbak?? Waarom hebben ze dat dan niet laten weten toen onze auto openlag? Ze gaan er prat op dat ze liever een keer teveel bellen dan een keer te weinig ( ha nog nooit iets van gemerkt in ons geval). Dus waarom niet bellen op dat moment en zeggen dat de versnellingsbak eigenlijk zou moeten vervangen worden? Ze sturen ons liever gewoon naar huis want het kan geen kwaad hoor ;-/ ??
Zeker van ons stukdat ze iets mis deden tijdens de reparatie zijn we naar een andere onafhankelijke garage gegaan met ons verhaal...
Daar krijgen we een tweede keer het verhaal dat het niet van onze versnellingsbak is maar er een "bus?" die niet goed gemonteert of los zou kunnen zitten in de koppeling.
Dus de dag nadien gebeld naar het hoofdkantoor van Citroën met het verhaal en de vraag waar we nu naartoe kunnen met onze klacht. Heel kort dus ons verhaal gedaan en de persoon aan de andere kant vind het ook niet kunnen dat we na de aanrijding niet op de hoogte gebracht werden...ik voel me al iets gesteund. Wat betreft de schade die er nu zou kunnen zijn kan hij zich niet uitspreken over de telefoon.
"Hoe oud is de auto?"
" Zes jaar en hij heeft bijna 200.000 km op de teller"
" Ja maar als hij al zo oud is en zoveel kms heeft kan daar wel wat speling opzitten mevrouw"
" Jaja, ik kan mij dat ook voorstellen maar hij had het niet voor we de wagen lieten repareren. En neem er gerust een lat bij meneer als de knuppel van niks naar twee centimeter verspringt...
Bovendien zijn er andere garagisten die zeggen dat het in de koppeling zou kunn zijn dat er een bus niet goed zit"
En veel blabla...
We moeten dus contact opnemen met een zonemanager die ons zal contacteren en ook contact zal opnemen met de garage zelf. Hoe zijn wij nu zeker dat ze ons niet gewoon iets voorliegen en partij kiezen voor elkaar? Daar broed ik nog wel iets op uit ;-))
We zijn er dus nog niet uit maar rijden ondertussen wel rond met een auto waar iets niet klopt. Mijn grootste schrik is dus dat we eigenlijk meer schade toebrengen en men die nadien aan ons zal doorrekenen. Maar dan kennen ze Veerle nog niet. Ik ben misschien klein maar als het moet kan ik me héééééél groot maken.
Stormweer volgende week zou dus wel eens door mij kunnen veroorzaakt worden. Sorry hiervoor ;-))

Maar om in alle rust en kalmte af te sluiten nog een digitale Lo...


woensdag 22 augustus 2007

"Later als mama dood gaat..."

" Later als mama dood gaat , ga ik haar cremeren en dan neem ik haar mee bij mij thuis. "
" Ha neen he Robbe, ik wil dat mama begraven wordt zodat ik bloemetjes kan zetten " -Erica
Waarop ik dan vraag wat ze gaan doen? Mij in stukken snijden misschien?
" Ha ja dan doen we jou inderdaad in drie stukken en hebben we allemaal een deel..."

Een klein gesprekje dat eigenlijk voortvloeit na een bezoek aan graf van mijn mama. We zijn op weg naar de auto om naar een ander kerkhof te gaan waar mijn papa ligt begraven.
Het verwondert mij hoe zeer mijn kinderen soms toch bezig zijn met mijn dood want dit is niet de eerste keer dat het naar boven komt..." Als jij dood gaat..."
Dit gesprek was het leukste tot nu toe...ik weet nu dus dat ik verdeeld wordt als ik dood ga. Een geruststellende gedacht, hier kan ik best mee leven...

dinsdag 21 augustus 2007

Tadaaa!!!

Ik denk dat ik gebeten ben... het digitale scrappen houdt me bezig.
Ik weet het nog niet echt maar zeker is dat het toch iets zal zijn dat me de volgende dagen in beslag zal nemen. Het is waar , het is totaal anders dan het analoge scrappen. Je kan proberen om het "dieptezicht" wat te benadrukken maar helemaal hetzelfde als een analoge Lo zal je het waarschijnlijk niet krijgen...
Eigenlijk zou ik eens een Lo moeten laten afdrukken en dan bekijken wat ik ervan vind.
Het boeit me wel omdat je naar papier eigenlijk oneindig veel mogelijkheden hebt terwijl je hier in het analoge "vast zit" in het aanbod van de winkels van hier tot in Amerika.
En in het digitale...je gaat je gang maar en maakt het in 't kleurtje dat je zelf wil. Iets bleker, iets groener...alles is mogelijk.
Geboeid door die mogelijkheden ben ik zelf maar eens aan het spelen gegaan in photoshop. Wat texturen gezocht, wat aanpassen, wat aanpassen van grootte en wat kopiëren... en dan op een achtergrondje zetten om dan terug wat te spelen met de dekking en laagstijl...

Tadaaaa!!! Mijn eigenste eerste twee vellen papier gemaakt.






Het is een begin...alleen weet ik niet waar het eindigt ;-)
En dat allemaal na mijn allereerste scrapuitdaging, mijn allereerste digitale uitdaging bovendien... ja ja Kim als ik hier even verslaafd aan wordt als het analoge scrappen weet je wie ik gelukkig met de vinger wijs ;-))

maandag 20 augustus 2007

Ja of neen?

Vandaag een beetje met de cricut aan de slag geweest om een Lo wat verder af te werken. En spontaan komt de cricut expression in mijn hoofd. Het blijft toch een twijfelgeval hoor of ik die nou wel of niet zou kopen...
Het lijkt me allemaal fantastisch wat hij kan en dan die extra formaten die hij kan snijden...Het lijkt me heel leuk om zo een hele grote letter te snijden die echt over gans je pagina loopt of misschien wel zo een grote swirl als het zover is dat we hem kunnen gaan aansluiten op de computer...
Maar toen ik enkel dagen geleden in de scrapbookwinkel in Heesch liep zag ik de kleefmatten van 30 x 60 cm en mensen zijn dat joekels. En in gedachten zag ik me dus al enorm sukkelen met zo'n ding. En ja er zijn ook matten van 30 x30 cm maar als je dat nakijkt zijn dat eigenlijk ook hele grote matten toch...
't is misschien alleen een kwestie van gewoon worden en de kleeflaag ontsnappen als je papier afhaalt zodat je niet als een vlieg aan een vliegenvager hangt ;-) maar toch lijkt het mij niet echt zo heel handig.
We houden het dus nog even in het midden en misschien eerst het grote broertje maar eens in levende lijve "proeven". We laten momenteel dus nog even onze eigen "grote" kleine cricut voor ons het werk doen en voor nu is dat nog meer dan genoeg.
To be continued...

zondag 19 augustus 2007

Digitale uitdaging: scraplift

Mijn allereerste scrapuitdaging, mijn allereerste volledige scraplift, mijn allereerste digitale uitdaging bovendien... allereerste springt er dus wel bovenuit ;-)
Ik melde het al eerder dat er op onze groep "de scrappertjes" een digitale scrapkei is en ze heeft ons allemaal een beetje uit onze tent gelokt om ook even vanhet digitale te proeven. Het is gelukt want er zijn heel wat mooie digitale Lo's in mijn inbox terecht gekomen. en in een mailtje van Kim haalde ze ook aan dat er op haar blog: http://www.scrapster.be/ ook een uitdaging liep. Lift één van mijn digitale Lo's en gebruik hiervoor minstens 70% van mijn materialen. En waarom niet deelnemen? Dus koos ik onderstaande Lo om te scrapliften...




En dit is wat ik er van maakte. ik ben zelf best tevreden van het resultaat.
Waarom? Nou omdat ik mezelf toch op de baan heb kunnen houden. In het begin had ik te vaak de neiging om "een " Lo te gaan maken en dus af te wijken van de opbouw van Kim haar Lo. Zoals ik reeds zei is het mijn eerste volledige scraplift dus moest ik de grenzen van wat neem ik over en waar mag ik zelf iets gaan toevoegen nog wat aftasten.
Ik ben ook heel tevreden over de kleuren. Ik heb zelf nog niet zoveel digitale materialen waar ik echt achter kan staan dus was het zoiezo werken met de materialen die ik had in de kit "Fallen Petals" van Kim en daar mijn eigen ding mee gaan doen. Dus heel veel papier herkleuren,versnijden, bleken, ...Het basispapier was bijvoorbeeld roze, het grote schuine vlak was echt heel knal donkerroze :pink paper grunge. Het lint was groen en veel dunner,de krullen hadden krantenprint. Best wel leuke dingen ontdekt en nieuwe mogelijkheden ontdekt ook. Met één basiskit heb je eigenlijk al enorm veel verschillende vellen papier en embellishments.

Nou benieuwd wat jullie ervan vinden.




De titel spreekt voor mij echt boekdelen. Toen we foto's gingen maken voor Tritia haar communie was dit de foto die me onmiddelijk vastnam en ook vasthield...die ogen...die blik daar verdronk ik gewoon in. Vooral omdat het zo is dat Tritia heel vaak met haar ogen half gesloten op de foto staat en bij deze...


donderdag 16 augustus 2007

Digitaal scrappen

Mijn eerste digitale scraps zijn een feit. Een Belgische kei in het scrappen heeft ons "scrappertjes" een aanbod gedaan dat we niet konden weigeren: we mochten één van haar zelfontworpen digitale kits downloaden op voorwaarde dat we er op de groep scrappertjes een gemaakte LO mee lieten zien. Omdat ik zelf ook wel altijd eens van het digitale scrappen wou proeven heb ik dus niet getwijfeld en gekozen voor haar kit Fallen Petals.
Je vind Kim haar blog hier http://www.scrapster.be/
En wil je haar kits zien en kopen kan dat via: http://www.funkyplaygrounddesigns.com/shop/index.php?main_page=index&manufacturers_id=18

Wat ik er van gemaakt heb? Ze zijn nog vrij rustig maar in het analoge scrappen heb ik (vind ik toch ) zelf ook een hele rustige stijl. Maar dit zijn ze dus geworden:








Benieuwd wat jullie ervan vinden...
Of het voor herhaling vatbaar is? Hmm misschien wel maar dan zou ik zelf eerst toch nog wat extra materiaal willen aanschaffen. En ook wat thuiskomen in de "effecten " om zo dicht mogelijk bij het analoge scrappen te komen want ik schuur heel vaak mijn foto's en dat mistte ik wel. Ik heb geprobeerd om het bij Just you zo goed mogelijk te benaderen maar het kan nog beter.
Dus eerst nog wat opzoekwerk en oefening maar ik zeg niet neen...

woensdag 15 augustus 2007

Het zit er op

Het verlengde weekendje Ardennen zit er op maar het is voor herhaling vatbaar ;-)
we hebben alvast nieuwe plannen gemaakt voor volgend jaar want dit doen we zeker eens opnieuw:



Als je Robbe zijn gezichtje bekijkt zou je denken dat het niet echt leuk is maar het tegendeel is waar! We waren naar the english pool gegaan: een wandelpad langs een klein riviertje. In dat riciertje lagen heel veel rotsblokken en sommige van die rotsblokken waren zo glad dat je ze eigenlijk als glijbaan kon gebruiken. En dat hebben ze ook gedaan. Ikzelf voelde hun billen over de rotsen glijden dus ik heb een paar keer kriebels in mijn buik gehad. En al zeker toen ik zag dat er bij Maaike en Michiel echt gaten in hun broek waren "gegeleden" dus er moeten toch wel wat uitstulpingetjes geweest zijn....





We gingen op zondag ook vissen. Dat had Robbe nu al zolang gevraagd en Michiel blijkbaar ook dus naar een visvijver getrokken. De meisjes hielden het vrij snel voor bekeken en gingen op de speeltuin...
" MAAAMAAAA!!! Er zit een teek op mij!!!! " Erica was te horen in alle toiletten. Ik op zoek naar een tang om de teek er uit te halen en meme Ann bij haar in 't toilet gaan zitten. En dan maar proberen om haar uit te leggen dat het niet zo erg was en dat haar nichtjes en neefje er al zo vaak eentje hadden gehad maar het kon haar niks schelen. Ze kwam niet van het toilet af zolang die teek er niet uit was.
Géén tang gevonden dus ze moest hem wel laten zitten tot we aan de caravan waren...no way dus ... of er moest een pleister op. Nou dat kon geregeld worden dus hebben we Erica toch van 't toilet afgekregen :-)
Meme Ann heeft het "lieve" beestje dan in de caravan uit haar bil gehaald onder massale belangstelling en aanwezigheid van paparazzi want ja dat moet toch gescrapt worden ;-)


En het vissen... er zijn een paar visjes gevangen en een paar takjes. Ook struiken hebben we aan de haak gehangen ( nietwaar Filip ;-) )

Maar als ik zie wat ze allemaal doen met die beestjes draait mijn maag terug een beetje om. Draaien ze eerst een haak in het beestje om het te vangen, moeten ze daarna een stok in dat beestje zijn muil steken om de haak er terug uit te halen...



En de grote exemplaren houden ze dan eerst een beetje gevangen in een net om hun daarna dood te laten gaan en ...
Ik heb er wel iets uit geleerd...wat er allemaal in een forel zit vanbinnen ...beu...
Elk zijn hobby denk ik dan maar.