A colored mind


Benieuwd naar mijn creatieve kant...ik heb nu alles gebundeld op
een nieuw blog. Klik dus snel verder naar
A colored
mind



donderdag 29 oktober 2009

Kip zonder kop?

Ik ben echt niet goed bezig en voel me een kip zonder kop. Woensdag komt de postbode met twee brieven die ik had verstuurd naar Erica. Huh, waarom komen die terug? " Ik heb ze kunnen onderscheppen, je bent vergeten om er postzegels op te kleven" Zo stom had ik me nog nooit gevoeld. Ik wou zo vlug en zo vroeg mogelijk op de dag de kaartjes van Tritia en Robbe posten dat ik blijkbaar iets te snel was geweest. Dus vliegensvlug naar het postkantoor met de vraag of deze, als ik ze nu nog postte, Erica ze nog zou krijgen. Dat was geen probleem dus deze keer wel postzegels op de twee brieven en de bus in.
Kijk ik vandaag de post na en...zit er terug een "gepostte" brief in die voor Erica bestemd was. Met het gekende gele briefje...idd ik was nog maar eens vergeten om er een postzegel op te kleven. Ik ben echt een kieken zonder kop. Ben ik zo gefixeerd op wat er in de envelop moet zitten, dat er geen fouten in het adres geschreven word, vergeet ik wel drie keer een postzegel ( en nu bloos ik echt ;-)
Dit kaartje gaat in elk geval niet meer op de bus, ik betwijfel of ze het nog krijgt dus zal ik het haar morgen zelf afgeven. En morgen komt niets te vroeg. woensdag kregen we ook Erica haar brief hier thuis en die was ooh zo triest. Ze had blijkbaar toch nog veel geweend maandag en ook toen ze de brief schreef moest ze wenen. Ze vond het daar niet leuk, het eten viel wel mee en er was een mooi uitzicht maar ze zou ons zo hard missen. En tja, dan breekt je hart wel hoor. Ik tel de urendus af tot ik haar terug kan gaan halen. Ik kan alleen maar hopen dat het dinsdag ietsjes beter was en woensdag al helemaal toen ze kinderen zag uitglijden in de modder en blijkbaar ook de juffen in de modder zag liggen. Wat is die groene lijn toch een goed idee geweest! Nog 23 uurtjes en ze is er weer...

dinsdag 27 oktober 2009

Bosklassen...

Gisteren was het dan zo ver: Erica vertrok op bosklassen. en dat was niet met de volle overtuiging. Al een paar dagen vertelde ze dat ze eigenlijk niet graag mee wou. Maar ze kon een andere jongen niet in de steek laten vondik. die had ze eerst met 100 redenen overtuigd om wel mee te gaan. Samen waren ze dan ook al aan het bekijken hoe ze konden ontsnappen, wel 7 verschillende plannen werden er gesmeed ;-)
Om haar toch een beetje gerust te stellen had ik gezegd dat, indien het echt niet ging,ik haar echt wel ging komen halen. Wetende dat dat toch niet nodig zou zijn. Maar als zij zich goed voelt met de gedachte dat ze daar niet zomaar achter gelaten wordt...
's Morgens dus de verwachtte traantjes bij het afscheid van de beestjes, van zus en broer die toch eerder naar school moesten. En dan de speelplaats op. een oppepper van de juf mocht niet baten, ook alle vrienden die haar troostten konden haar niet van mening doen veranderen, ze wou gewoon bij ons blijven. Maar toch maar doorgezet en richting bus. Nog even staan zwaaien en elke keer ze begon te zwaaien kwamen de tranen terug. Mama maar op haar lip bijten en pas als de bus wegreed mocht ik ook laten zien dat ik eenklein hartje heb en haar niet graag zo zie vertrekken. Maar toen we zagen dat de bus klem stond en een straat niet in kon rijden gingen alle ouders natuurlijk terug richting bus om nog even te zwaaien. En kijk, met wat gebaren konden we een lach op haar gezicht krijgen en al helemaal toen de bus bijna over onze tenen reed. Gelukkig dat ik toch nog een lach op haar gezicht zag... het komt wel goed eens ze daar is en 101 dingen te doen krijgt. Ondertussen ook de nodige kaartjes geschreven en gepost zodat ze weet dat we haar missen en de dagen aftellen tot ze terug is.

zondag 25 oktober 2009

Mag ik even...

Mag ik even 11 jaar terug in de tijd terug gaan. Ik ga niet naar een leuke plek, maar toch zou ik blij zijn om er te zijn. Ik zou denk ik veel anders doen moest ik toen weten wat ik nu weet.
Al gans de dag speel ik die dag in mijn hoofd terug af. Vertel ook de kinderen hoe het allemaal ging, neem hen mee naar het graf van mijn mama. Rond deze tijd, 11 jaar geleden kon ik nog bij haar zijn...
Nu kan ik niets anders dan haar zo ontzettend hard missen.

maandag 19 oktober 2009

Eén met de computer...

Het lijkt de laatste tijd wel of ik gewoon één ben geworden met de computer. En dan niet om hier zo veel te komen vertellen. Het leven gaat zijn gewone gangetje...
Maar bij ons Nena gaat het iets minder vlot. Ze sukkelt eenbeetje met haar gezondheid in die mate dat ze denken dat ze een allergische reactie heeft op iets. Alleen is de vraag nu...waaraan zou ze allergisch kunnen zijn. We zijn dus heel regelmatig bij de dierenarts mogen langs gaan en ik ben in internet gevlogen. Een hondenforum of drie gaan leeglezen en dan ook nog een forum over honden en voeding en dan met namen KVV en BARFEN. KVV is een kant en klare versvoeding ( die krijgt ze momenteel) en barfen is echt zelf een menu maken voor je honden met rauw vlees en groenten. En dat rauw mag je echt letterlijk nemen want karkassen en organen en zo meer worden echt gevoerd aan die honden.
Ondertussen zijn we er uit en staat Nena op een nieuwe voeding en kijk ook de eerste stappen in barfen zijn gezet...
Je kan het lezen op http://dagboekNena.blogspot.com en er staan ook een paar foto's bij. Niet te gruwelijk, geen schrik hebben ;-)
En hier...ik zei het al het leven gaat zijn gewone gangetje en ondertussen mogen we beginnen aftellen. Volgende week maandag vertrekt Erica voor een week op bosklassen met de school. Wordt een zware week ;-)