A colored mind


Benieuwd naar mijn creatieve kant...ik heb nu alles gebundeld op
een nieuw blog. Klik dus snel verder naar
A colored
mind



zaterdag 28 maart 2009

Ik...

Ik snap het niet...
Donderdagavond was er nog niks aan de hand. Ik kroop lekker in mijn zetel met een dekentje en daar was ze, mijn Pitoe. Ze kroop elke keer ofwel bij me onder het deken of anders kwam ze bovenop het deken bij mij in mijn schoot liggen.
Vrijdagmorgen is ze nog buiten gegaan en daarna kroop ze in het holletje onder haar krabpaal...
Ok we zouden iets kunnen zeggen hebben van hé ze gaat niet bij Danny zitten in de hoop dat er een stukje vlees naar beneden valt... dat was immers ook steeds een traditie als Danny zijn boterhammen smeert 's morgens


Robbe en Erica waren ziek thuis en toen ik Tritia naar school bracht kreeg ik al telefoon:"Mama er is iets met Pitoe. Ze zit daar maar en beweegt niet." "Ze zal waarschijnlijk aan het rusten zijn." " Neen want haar ogen knipperen niet." Dan maar gezegd dat ik zo snel mogelijk naar huis kom en ze haar maar even moeten laten zitten.
Als ik thuis kom krijg ik meteen te horen dat ze nog wat geluidjes heeft gemaakt maar ze durfden niet gaan kijken...
Dus raap ik mijn moed allemaal samen en ga op mijn knien bij haar gaan zitten maar ik weet eigenlijk al dat het mis is. En als ik ook echt haar naam roep en haar pootje beweeg ben ik zeker....ons Pitoe is er niet meer. En dan zit je daar te vechten tegen tranen die je eigenlijk niet meer kan tegenhouden. En als je je dan rechtstelt en omdraait...staan daar twee kinderen die eigenlijk ook al in de mot hebben dat het mis is. En ja wat er volgt kunnen jullie wel raden. Twee wenende kinderen en een volwassenen die staat te wenen als een klein kind...
Tritia niets laten merken over de middag op school...en 's avonds moet Danny het haar dan vertellen. Zij nam het vrij goed op en redeneerde dat er nu dan plaats was voor een Garfield...
Alles is al geregeld, dinsdag breng ik haar naar Boom naar het dierencrematorium. Dan mag ze samen met Wolf en Beer bij ons op de schouw...

woensdag 11 maart 2009

Dit maakte mijn dag...

Een kleine quote die mij aan het lachen bracht en dus mijn dag goed maakte. Misschien even situeren? In een mailgesprek besluit ik dat ik en iemand anders misschien maar moeten berusten in het feit dat we alletwee waarschijnlijk iets mankeren en niet juist in elkaar zitten voor deze maatschappij. Ik blijf immers vaak met het gevoel zitten dat ik gewoon op een andere planeet zit.

"Jij zit absoluut niet op een andere planeet hoor. Het zijn anderen die op een andere planeet zouden thuishoren."

...heeft geen verder uitleg nodig denk ik...

Belofte maakt schuld...

...dus...

Als eerste maar eens het lootje laten zien dat Erica op de scrapdag maakte...



En ze maakte ook al de basis voor een tweede lootje...

En dan het lootje waar ik op heb zitten zweten... Ik vind nog steeds dat het iets mist ( en aan de twee tickets wil ik graag een afgeronde vierkante knoop naaien maar ik vond nog niet de juiste).
Volgens mij klikt het gewoon niet omdat het vrij felle kleuren zijn en ik meer voor "somberdere" kleuren ben gevallen? Ik heb niet geschuurd, er zitten nergens inktrandjes op...niets gedistressed en dat is toch even wennen voor een distressfan.



dinsdag 10 maart 2009

Hij is klaar klaar klaar....

klaar klaar klaar klaar klaar...
Ik heb maanden niets deftig gescrapt. Hier en daar wat geprutst en geknutselt maar geen echte pagina meer afgemaakt.
Nu ben ik zondag naar het scrappen voor muco evenement gegaan en omdat ik geen recente foto's afgedrukt kreeg ( geen tijd om te verzamelen en naar de fotograaf te gaan) ben ik de oude doos ingedoken. En mijn hartje smolt meteen toen ik mijn drie kids als kleine ukkies zag dus ik was vastberaden: ik zou twee lootjes maken.
Maar je kent het...maanden niet echt gescrapt dus niet echt in gang geraken. En dan een babbeltje hier, een babbeltje daar...Erica wat geholpen want zij is natuurlijk mee gaan scrappen. Resultaat was dus dat Erica een dubbele Lo had en ik...een pagina met zeven foto's die op maat gesneden waren maar die nog los lagen ( en nu bloos ik wel een beetje).
Maar ik beloofde enkele mensen dat ik maandag de LO zou afmaken en hij vandaag op mijn blog zou staan. Nu mag ik van de daken roepen..hij is klaar klaar klaar...maar de foto ontbreekt nog (en moet ik nu nog harder blozen?)
Morgen bij daglicht maak ik een mooie foto en kunnen jullie zien waar ik zo op heb zitten ploeteren.
Maar het smaakt naar meer...de scrappersblock is bijna doorbroken. En dat zal nodig zijn want ik ga dit weekend terug demonstreren op de Cretiva hobbybeurs voor Schleiper. Reuzebenieuwd welke materialen ik in mijn handen krijg en waar ik mee mag gaan spelen. Ik kijk er naar uit, is altijd hard werk maar toch zo genieten!!

donderdag 5 maart 2009

11 kaarsjes...



11 kaarsjes staan er al op Erica haar verjaardagstaart. Mijn eerste kleine meisje...als ik er bij stilsta kan ik het niet vatten. Waar is dat kleine bolletje dat ik in mijn armen hield en zo hard wou knuffelen maar waarvan ik wist dat het niet mocht omdat ze anders gewoon plat geknuffeld werd? Vandaag is dat kleine bolletje een meid die helemaal niet zoveel kleiner meer is dan ikzelf :o maar die ik gelukkig nog steeds eens ( wat harder) mag knuffelen.
Heel even zou ik terug willen gaan om nog even haar geurtje op te snuiven, nog even strelenover haar zachte wangen en haar kleine handje wrijven om haar in slaap te sussen. Nog heel even terug om een kleine kus te stelen op haar wang...
Mijn kleine meisje is verdomd groot geworden aan een razend tempo.