A colored mind


Benieuwd naar mijn creatieve kant...ik heb nu alles gebundeld op
een nieuw blog. Klik dus snel verder naar
A colored
mind



vrijdag 30 november 2007

Als ik mijn hart volg...


...dan ga ik nu meteen een Duitse Herder gaan halen.

Ik denk dat ik het maar eerlijk zal toegeven: ik mis mijn grote loebas Wolf. En ja we hebben Bono toch nog en ik zie dat beestje ook heel erg graag maar hij mist die stoere blik in zijn ogen. Onze Bono kan zo triestig kijken...
Maar als ik dan mijn verstand volg...dat zegt mij om toch even te wachten. Ik zou onze Nena ( jaja ik heb er zelfs al een naam voor ;-) graag overal mee naartoe nemen zodat ze went aan andere honden, kinderen en de school,...zodat ze makkelijk uit kan logeren gaan als we met de kids eens ergens willen overnachten voor een paar dagen. Danny en ik waren dat eigenlijk wel al overeengekomen. Als de honden er alle twee niet meer waren zouden we ervan profiteren en langere vakanties maken met de kids.
Maar ik denk niet dat ik het volhoud zonder een hond :-/ Dus zou onze hond op haar beurt moeten kunnen gaan logeren. Maar dan moeten we ze van in het begin echt overal mee naartoe nemen en daar wringt het schoentje. We kunnen Bono niet zomaar overal meer mee nemen. Iedereen die honden heeft heeft meisjes en Bono is een jongen. Hij zou plezier hebben ;-) En toen ik dan opperde dat we hem altijd kunnen laten castr... bekeek Robbe mij met een blik!! Om nog maar van Danny te zwijgen ...
Bovendien houdt Bono er niet van om met de auto te rijden...
En ik moet er toch nog van overtuigd worden om Nena bvb altijd mee te nemen en Bono thuis te laten. Want kweken we dan geen onrust tussen de twee?
We moeten heel vlug eens met Bono naar de dierenarts want ik vermoed dat hij last krijgt van artrose. Dus dat zal het moment worden om alles eens te bespreken met de dierenarts. Hoe dat zit met dat roedelgedoe en hoe het zou kunnen of net niet?
Dus maar even niet teveel naar het hartje luisteren ( dat soms heel hard klopt op de meest rare momenten) en wat gezond verstand boven halen...maar 't is moeilijk...

zaterdag 24 november 2007

Boehoe...

Toen Danny gisteravond thuis kwam van 't werk ...
" Bolleke, ze hebben mijn mutske ook meegenomen. Nu heb ik koude oren..."
En toen ik vandaag naar Namen reed en de zon vollop in mijn gezicht kreeg zag ik...ze hebben onze zonnebrillen ook meegenomen...
Wat hebben ze der aan...vanaf nu dus zoeken naar een persoon met een groen potske op zijn kop die zijn ogen verstopt achter een donker zwarte zonnebril. En wie weet misschien nog met een tweede zonnebril van een "dame" op zijn kop of op 't gezicht van 't meiske naast hem... Of wie weet misschien loopt er wel een meisje met een groen mutske op ;-)
Och 't heeft geen zin om er over te zagen dus we kunnen er maar evengoed maar eens mee lachen. Ook al is het maar groen op 't moment dat je merkt dat iets van jou door een vreemde uit de wagen is gehaald...

En toen ik vanavond op mijn dode gemak naar huis reed van Namen viel mijn oog op een namenbord namenlijk....tromgeroffel.... Zemst. En ik was opnieuw klaarwakker. Klinkt dat niet verdacht veel zoals Zeist???? huh, hmm jaaaa ik dacht het wel... Zie je wel dat ik toch wel reden had om een ietsiepietsie klein beetje zeker te zijn van mijn stuk dat Zeist in België ligt ( als was het dan Zemst of Heist- Sijsele...

vrijdag 23 november 2007

Niet alleen de Sint is geweest...

Gisterenochtend een hele luide JAAAAAAA!
De sint was langsgekomen om de brieven op te halen. Koekjes bij de schoenen en chocolaatjes, een klein gezelschapsspelletje en...afgeknabbelde restjes wortel. Hmm vonden de kids iets minder ;-)
En een briefje van de hoofdpiet. Erica had namelijk ook een extra brief geschreven met het aanbod om enkele pieten zonder veer dingen te leren. In het Sinterklaasjournaal op Nederland 3 op TV werd immers getoond hoe Sinterklaas samen met een heleboel pieten zonder veer is aangekomen. En die pieten kunnen dus echt niks en moeten nog heel veel leren...
Hoofdpiet vond het heel lief van Erica en Tritia en Robbe dat ze dit wilden doen maar zag het niet goed zitten hoe ze dat zouden doen terwijl ze zelf nog naar school moesten...maar als het echt niet anders kon kwamen er wel een paar in het weekend ;-)
En Robbe...die had heel veel geluk want Americo had bijna zijn brief opgegeten. Hij had immers zijn suikerklontjes in het opgerolde briefje gestoken...

En dan deze nacht opnieuw bezoek...maar niet van de Sint.
Gisteren waren we samen weg met de auto en dan is het altijd wel wat onordelijk als we terug thuis komen... de boodschappen eruit en de boekentassen en ondertussen al vlug de voordeur gaan opendoen...en vergeten om de wagen op slot te draaien. En je raad het al: er is iemand deze nacht in de wagen gaan rondsnuffelen. Alle muziekcassettes waren overhooop gehaald waardoor ik denk dat ze op zoek waren naar onze GPS? De lader blijft immers constant zitten maar de GPS zelf nemen we wel mee in huis...
Er is niet veel weg: wat enkel geld, twee flesjes drinken en het blikken doosje van Danny met zijn beentjes en vliempjes voor zijn dartspijlen...
Jaja ik weet het we hadden de wagen gewoon op slot moeten draaien maar iedereen kan eens iets vergeten. En het is toch niet omdat de wagen openstond dat ze erin moeten gaan neuzen ...'t zou leuk zijn mocht iedereen alles meenemen in de winkel wat niet beveiligd is...

donderdag 22 november 2007

Zeist, lijmsnuiven, Chrismast en de familie Pfaff...

En nu hoor ik jullie al denken huh wat hebben die dingen met elkaar te maken....
Er is overal een behoorlijke uitleg voor: ik ben gaan croppen bij mijn Nederlandse croppers. En ja dan krijg je dit soort combinaties ...
Tijdens deze crop hadden J. en S. graag kerstkaartjes gemaakt en voor mij is dat geen enkel probleem. Ik viel er echter over dat ze slechts drie kaartjes als eindresultaat voor ogen hadden dus heb ik hun toen uitgedaagd: 10 kaartjes klaar op 't einde van de crop. Ze mochten van mij wel al wat voorbereiding doen zoals de kaartjes snijden, ... en dus hadden ze wel al wat stempelafdrukken ingekleurd. J. dacht ons iets te slim af te zijn en had eigenlijk al zo goed als twee kaarten klaar voor ze begon. Die vlieger ging niet op en voor haar werd 10 dus opgetrokken naar 12...
Drie echte stille momenten trokken mijn aandacht. Het is de dames misschien ontgaan maar ze waren er... en ja ze hebben een tandje moeten bijsteken maar kijk eens...



...twee prachtige stapeltjes van 12 en 10 kerstkaarten. Dames: goed gedaan!!
Ze hebben doorgewerkt maar dat neemt niet weg dat de "complimentjes" toch uitgewisseld werden. En bij deze denk ik dat ik me toch maar moet gaan verontschuldigen....
De volgende stempelbeurs kwam ter spraken met de datum en de nieuwe locatie zijnde Zeist. Dus ik van huh dat is in België...? Niet dus zeiden de dames want Zeist ligt in Nederland, jaja lachen maar want ik dacht aan Knokke Heist dachten ze en hoe simpel was ik niet...
Neen neen ik was er vast van overtuigd dat we hier ook een Zeist hadden en o wee als ik gelijk had...niet dus. Er is idd een Heist ( ja die wist ik ook wel!!) maar er is ook een Sijsele en waarschijnlijk had ik die gewoon door elkaar gehaald... en ik had nochtans niet aan lijm gesnoven. Daar heeft J. blijbaar meer last van bij het maken van attributen en decors voor een schooltoneel... alleen blijft het blijkbaar vrij lang hangen want X-mas Happy op een kaartje...moest kunnen en Merry Chrismast ...ja die blijft ook meegaan J.
S. was ook héél lief vandaag...In Nederland kunnen ze de perikelen van de familie Pfaff volgen en dat vinden ze toch zo mooi en grappig en...
Tiens ik heb blijkbaar een stukje geblokkeerd in mijn geheugen en dan het stukje waarop zo heel lief de reactie komt van S. "Ja maar dat zijn Belgen..." Ok doei, vergeleken worden met de familie Pfaff en dan vooral met Sam Goris in mijn achterhoofd... is toch precies niet echt een compliment. Jaja ik vind ook nog wel een compliment voor die reservebelgen...
En misschien vrgen de mensen nu hoe het met mijn uitdaging is afgelopen...want ik had de dames uitgedaagd maar voor mezelf ook een uitdaging gemaakt. Ik zou tien...
Het worden 10 lootjes voor mijn BOM. Ik wil al zo lang eens een BOM maken en dus geen grotere uitdaging dan deze voor mij. 't is niet meer voor vanavond maar hij komt er. Ik ben het papier al gaan halen, ik weet welk formaat en hoe ik alles wil gaan inbinden...
Nu nog lijm halen want ik ben zonder gevallen ( huh is de eerste keer en kan dus echt niet meer gebeuren!) en dan vlieg ik erin!

maandag 19 november 2007

Ze zijn er klaar voor

Ze zijn er klaar voor...
Ze hadden er al lang zin in en zondagmorgen mochten ze dan eindelijk hun brief schrijven naar de Sint. Alle boekjes op tafel, schaar in de aanslag...



En dan opperste concentratie want wat gaan we gaan kiezen...



Alle boekjes worden uitgespit en er wordt lustig op los geknipt maar soms staat net dat gene wat je zo graag wil er toch niet in. Dus ...schrijven maar ...



Wortels was ik vergeten (shame on me) maar brood en suikerklontjes lust een paard natuurlijk ook dus een oude schoen uit de kast genomen, brief erin en brood en suikerklontjes. En het wachten kan beginnen...
De kids zijn er klaar voor, maar wij ook...



Wat ik daarmee bedoel? Laat ons zeggen dat er in de Sintperiode bij ons thuis toevallig wel heel veel pieten langskomen die houden van een grapje...
Lades met ondergoed zijn hier al verwisseld van kast, niet alleen brieven maar ook schoenen werden opgehaald en kwamen maar niet terug, en de zetel werd heel goed bevonden om in te slapen, koekjes werden echt letterlijk in de gang gegooid voor hun neus waardoor de kids ,mochten ze kunnen, onder de tafel zaten,...
Saddistisch he. Vooral als je weet hoe ik steeds op mijn papa of mama hun schoot zat te bibberen omdat er terug gestrooid was in onze gang. Nu snap ik dus hoe leuk mijn ouders het allemaal moeten gevonden hebben...

zondag 11 november 2007

Sinterklaaskoorts...

Langzaam maar zeker begint de Sinterklaaskoorts hier te stijgen. Er wordt aandachtig gekeken naar de reclames van speelgoed die op TV komen en natuurlijk worden die besproken, er worden liedjes gezongen en deze middag werd er ook vollop geknutseld voor de Sint en zijn Pieten.
Morgen zullen ze verder knippen en kleuren om ze daarna ...op mijn raam te gaan kleven. Zie eens dat die lieve Heilige zomaar ons huis voorbij gaat...
En Robbe had ook al een boodschap voor de Pieten. Stond hij deze middag in onze gang te "roepen" naar de Pieten dat, als ze dit jaar terug op de deur gaan bonken, of ze dat dan een beetje stiller willen gaan doen?
Erica die kent het grote mensengeheim sinds een paar dagen...we hebben het haar vertelt. Vooral om haar een beetje te beschermen. Ze ging er nog helemaal in op maar we weten dat heel wat kinderen in haar klas zelf al weten dat mama's en papa's eigenlijk Sint spelen en we wilden niet dat ze werd uitgelachen met haar goedgelovigheid. Dus alles uitgelegd. Hoe we met mijn zus afspraken in "toevallige" logeerpartijtjes zodat we konden gaan "shoppen" en hoe de cadeautjes voor onze metekindjes ook uitgewisseld werden. Hoe we er in slaagden om koekjes door de (raar maar waar plots) openstaande deur konden gooien, hoe de Sint en Piet aan onze cadeautjes kwamen toen ze op bezoek kwamen,...
En toch gaat ze er nog volledig in op want zij knutselde gewoon door terwijl Robbe en Tritia even gek gingen doen boven op de slaapkamers.
We hadden wel gevraagd om inderdaad niets te verklappen naar Robbe en Tritia. En misschien speelt ze maar een spel...maar dan doet ze het verdomd goed ;-)
Ach wat, laat ze maar doen 't is nog zo genieten om ze bezig te zien...dat is voor mij nu genieten!

zondag 4 november 2007

Nou...

Nou, ik verstond het niet goed. Vrijdag wou ik nog wat papaier bij gaan halen voor het album waar ik mee bezig ben. En alle drie de kids wilden mee?? Normaal is het altijd van "hei neen he, een hobbywinkel. " of " Gaat dat lang duren??" en nu gingen ze uit eigen beweging mee? Nu van Robbe begreep ik het wel: we hadden gekozen welke kleuren papier het dagboekje van Snakie moest gaan krijgen dus ik zou dat ondertussen ook meenemen. En hij wou heel graag een foto van Snakie bij het papier... Hij ging het wel niet zelf vragen of zo een foto mocht , maar 't kwam in orde...



En zo typisch voor de vakanties...lekker lang in de pyjama blijven lopen en wat voor de TV hangen...



Maar morgen is het terug in het ritme van op tijd opstaan, op tijd naar school, op tijd eten en op tijd in bed.
Beuhhhhh, best te begrijpen dat ik er geen zin in heb denk ik...of niet?

donderdag 1 november 2007

Zoals zovelen

Zoals zovelen vandaag naar alle kerkhoven geweest waar iemand begraven is van de familie. En toch kan ik mij niet losmaken van de gedachte dat het toch raar is. Hoeveel mensen gaan nu niet naar het kerkhof omdat het "allerheiligen en allerzielen" is...nu moeten ze dus zeker gaan.
Nu is iedereen daar natuurlijk vrij in en het wil inderdaad niet zeggen dat het niet naar het kerkhof gaan wil zeggen dat ze die persoon daarom minder missen of er niet aan denken. Maar toch , voor mij is het raar. Waarschijnlijk wel omdat ik er heel veel aan heb om naar het kerkhof te gaan. En ben ik een tijdje niet gegaan dan komt die "drang" ( ik mag het eigenlijk niet zo noemen...) om naar mijn ouders te gaan en dat moet dan maar naar het kerkhof...
En terwijl ik op het kerkhof loop komt het gesprek met de begrafenisondernemer van een paar dagen geleden terug boven. Ik was in die winkel twee boeketten gaan halen voor in de vazen van mijn ouders en ik zag daar hele mooi kettingen en ringen waar je een beetje as in kan laten steken van een persoon die verast is. En het ene leidde tot het andere...als iemand verast wordt mag je niet zomaar beslissen dat die as mee gaat naar huis...de overleden persoon moet daartoe schriftelijk wel zijn toestemming gegeven hebben op het gemeentehuis. En dat wist ik dus niet. Maar aangezien mijn kindjes een tijd geleden al beslistten dat, als ik sterf ze mij in drie gaan delen zodat ze elk een stukje van mij bij zich hebben...ik zal er maar eens werk van maken dan van die toestemming. ( zie eerder bericht "later als mama dood gaat augustus 2007)
Raar dat ik daar bij stilsta ook al ben ik nog maar 32 jaar? Ik vind dat persoonlijk van niet. Ik ben niet almachtig en kan evengoed morgen dood zijn. En dan wil ik dat mijn kindjes een "oplossing" hebben waar zij mee kunnen leven en waar zij troost in vinden...en daar moet ik nu dus voor zorgen volgens de wet. Je moet het wel weten want iedereen weet dat je de as mee kan nemen naar huis, maar niet dat dat schriftelijk moet vastgelegd zijn.
Bij deze ...weten jullie het ook ;-)
En Snakie? Die is thuis gebleven bij Wolf...