maandag 29 december 2008
Amaai...
...mijn voeten!!
We hebben vrijdag beloofd aan drie vriendjes van de kids dat ze mee mochten gaan ijsschaatsen...leek ons heel leuk en de kids waren het hierover natuurlijk helemaal eens. Alleen is het voor de drie vriendjes de schaatsdoop dus wilden we vandaag onze kids hun schaatskunsten al maar eens van onder het stof halen. 't Was immers al van vorige winter geleden. De schaatsen die we huurden waren allemaal vernieuwd en dat heb ik gevoeld!! Vroeger waren het ook harde schaatsen maar ik kreeg pas na een tijdje schaatsen kramp in mijn voeten. Nu had ik al een zere voet toen we nog in de kleedkamer zaten :-0
Even een rondje over het ijs om er zelf ook weer in te komen...en de kids? Robbe die waren we binnen de kortste keer al kwijt, die zoefde weg. Tritia had er ook helemaal geen probleem mee en oefende na een tijdje samen met Robbe om rond hun as te draaien. En eigenlijk had Erica ook geen enkel probleem behalve dan dat ze toch wat blijft kampen met schrik om te vallen. De vorige keer viel ze op haar twee knieën en dat deed toch best pijn...
Het was ook vrij druk dus dat hielp ook niet echt. Tot ze de angst toch van haar afzette en ook zij in een tweede versnelling schoot. Voor ons was het dus steeds uitkijken waar ze heen gingen, tandje bijzetten om in de buurt te komen want het was echt druk en mochten ze vallen wou ik het toch wel gezien hebben of minstens in de buurt zijn. Een meneer een duwtje in de verkeerde richting gegeven bij het inhalen ( sorry!!!) maar eigenlijk vooral genieten. Genieten van het samen "spelen" met de kids, genieten om te zien hoe ze zichzelf geven...en daar groei je als ouder toch weer een beetje van.
zaterdag 27 december 2008
emotionele rollercoaster
Erger werd het nog toen ik merkte dat onze Robbe eigenlijk in hetzelfde wagentje zat, net voor mij. Iedere keer zag ik hem naar beneden duiken, en ik erachteraan. Ik kon niets meer dan hem laten zien dat ik net zo bang was als hem. Het lukte niet om het wagentje te laten afremmen, er af springen was geen optie...
Vaak heb ik gedacht dat het het laatste rechte stukje was, dat we op weg waren naar het eindpunt. Maar te vaak kwam ik tot de conclusie dat het vergeefse hoop was. Alles ging goed en plots was er terug die blik bij Robbe waardoor ik wist dat we terug naar beneden gingen. Soms maar een kleine afdaling, soms steil naar beneden.
Ik maak me ondertussen geen illusies meer en weet dat het einde nog lang niet in zicht is. We maken ons op om nog minstens één keer overkop te gaan...die zie ik in de verte al aankomen. Verder kan ik nog niet kijken maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat er nadien eindelijk een halte komt waar toch minstens toegestaan wordt dat Robbe uit het wagentje stapt...
maandag 22 december 2008
Positief denken
zondag 14 december 2008
Within temptation
Ik heb die persoon niet vastgepind op de muziek, dat zou verkeerd geweest zijn. Maar ergens kreeg ik het gevoel het " terrein " rond hem/haar iets beter af te kunnen bakenen zonder dat dit zijn/haar persoonlijkheid afbrak zoals ik hem/haar tot dan toe had gezien. Iemand die heel erg begaan is om onze "gezamelijke kennissen"
Ongewild werd ik aangetrokken door de muziek, door de stijl en ik ging steeds meer van de liedjes beluisteren. Als beschrijving kreeg ik gothic metal...en nu zie ik direct wenkbrauwen fronsen. Gothic metal... is dat waar jij je in vind Veerle?? Ik ga met mijn gevoel mee in muziek en sta niet stil bij namen of overtuigingen. Dat ik het mooi vind is het enige wat belangrijk is voor mij. Als mensen zich daar op willen vastpinnen en mij met andere ogen willen gaan bekijken...dat bewijst alleen hoe vastgeroest sommigen kunnen denken.
Het liet me niet los en ik zette de liedjes op een MP3. Ook het kerstliedje en tot groot jolijt van de kids werd ik er vrolijk van en deed er gek door. Iets helemaal anders dan de gewone kerstliedjes, heel leuk ritme gewoon...Het kon niet achterblijven dat de kids moesten zeggen hoe gek ik ervan deed tegen de persoon in kwestie maar dat deed me niets...
Erica heeft ook twee liedjes op haar MP3...en ik...ik sla de iets rustigere liedjes iets vaker over. Het mag iets ruiger gaan op dit moment.
Think outside the box
Maar ik wil best wel even anders dan anderen doen en muziek kiezen die ik zelf wil. Wat er mis is met de traditionele kerstliedjes? Niets, ik hoor ze graag maar , en hoe leg ik dat nu uit zonder het lelijk te zeggen...think outside the box
En neem ik nu een standpunt in, een geloofsovertuiging, stel ik een manier van leven voorop? Helemaal niet. Ik heb muziek gekozen waar ik zelf plezier in vind omwille van ritme, omwille van herinneringen,...
Ik melde het kort geleden nog, muziek is een hele goede vriend van mij de laatste tijd en weerspiegeld een beetje hoe ik mij voel de laatste tijd...
zaterdag 13 december 2008
Boos of verdrietig?
zondag 7 december 2008
Hij kwam...ging en wij...
Maar de langverwachte dag was eindelijk aangebroken...hij moest nu toch wel bijna komen met de grote kado's...
Dat ze blij waren met zijn komst moet ik waarschijnlijk niet uitleggen. Wat me dit jaar wel opviel was dat ze zich toch iets veiliger voelden nu ze zo samen in de zetel zaten...
Alle kado's in dank aangenomen, verwonderde gezichtjes omdat hij toch steeds wer weet hoe ze het deden het voorbije jaar, nog een liedje zingen en weg was de goede man terug. En dan begint het echte werk. Alles uitpakken met de kids en vooral niet vergeten: jezelf in tien stukken snijden om met hun tempo mee te kunnen om alles te bekijken, alles moet natuurlijk gebouwd worden ( en joepie wat zat er lekker veel lego bij dit jaar ;-) en liefst van al spelen we ook nog even mee...
Dit jaar zingen we ons de longen uit het lijf en ik zal niet vergeten hoe scheel ik keek om de tekst van de karaoke mee te kunnen volgen
Bouwden we tot laat in de avond natuurlijk met lego en dat is echt niet altijd zo evident
En halen we toch nog even een frisse neus want een nieuwe buggy moet je nu eenmaal inrijden.
Spelletjes voor de nintendo en de playstation worden ingewijd, vingers worden gemeten om te zien waar die zilveren ring nu het beste op past, de regels voor het gezelschapsspel worden traag en langzaam voorgoed opgenomen in ons geheugen,...
dinsdag 2 december 2008
Gewapend...
Dus komen ze sjokkend naar beneden om bij de eerste blik op de pepernoten door het huis te razen. Zou hij cadeuatjes meegebracht hebben? Normaal als hij strooit staat er ook iets aan de deur dus willen ze graag even piepen maar zouden ze dat wel vertrouwen? Dus neemt Erica een zaklamp mee, OK het is donker dus ik zie de logica wel, maar wat is Erica haar grootste reden?
" Dan kan ik er mee slaan als er iemand staat." en ongewild begin ik te lachen... Het is gewoon een grappig gezicht om te zien hoe ze vanachter de deur met de zaklamp staat te zwaaien als ze hem opentrekt, Tritia erachter en Robbe in een bolletje in de zetel... maar ALS er iemand staat zal ze hem wel eens een oplawaai geven. Wie Erica kent...
Niks buiten aan de deur maar nadien blijkt wel dat het in de boekentassen verstopt zit samen met de verkeerde mappen van zus en broer...
woensdag 19 november 2008
Verstrooid?
En waarom we dan met zo een kooi staan in onze living? Ons poes Pitoe heeft "kooiarrest" omdat ze is geopereerd aan haar buik. We merkten een bolletje op op haar buik en dat is weggehaald. Nu, wat een bolletje bleek was blijkbaar toch al een hele brok want als ik zie tot waar er gesneden is...Maar nu mag ze van de dierenarts dus niet rondlopen en kregen we een grote kooi mee.
Ze was er gisteren helemaal niet blij mee...ze probeerde omhoog te klauteren en miauwde de longen uit haar lijf. Vandaag heeft ze het blijkbaar aanvaard en slaapt ze al gans de dag in een hoekje van de kooi...nu maar hopen dat er deze nacht niet opnieuw een pietje komt die alleen maar oog heeft voor onze Pitoe in plaats voor de brieven...
zondag 16 november 2008
Sinterklaaskoorts...
En dan de kinderen al vlaggetjes laten inkleuren om voor de ramen te hangen. Mailtjes die binnen komen om te laten weten dat het sinterklaasjournaal begint op de nederlandse televisie ( en daar zit ik zelf ook even voor neer...). En stilletjes komt hier ook het besef dat ze hun brief mogen gaan schrijven.
Dus nu staan er hier drie schoentjes op onze schoorsteenmantel en wordt er gehoopt dat hij vanavond al langskomt natuurlijk.
Ik ben alleen benieuwd wat de pieten voor ons in petto hebben hier want we hebben hier al een en ander meegemaakt...gniffel gniffel
zondag 9 november 2008
Stressbal...
Ik had het er heel moeilijk mee dat mijn kind zichzelf verloor in het gedrag van enkele kinderen uit zijn klas en al het rumoer en de onrust die daar mee gepaard ging. En dat zichzelf verliezen mag je echt letterlijk nemen. Het heeft een dieptepunt gekend toen ik van de dokter psychische overbelasting en begin depressie als diagnose kreeg.
Een stressbal, daar zag mijn kind dan een oplossing in en toen de vakantie voorbij was ging hij daarmee gewapend terug in de klasgroep.
Ik ben blij dat ik mag zeggen dat er na de vakantie een ommekeer is gekomen. Mijn kind vond het vertrouwen terug maar de eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat hij het niet alleen deed. Er is terug rust in de klas en daarvoor mag ik richting leerkracht kijken. Dat ik hem dus een dankjewel wil zeggen is niet meer dan vanzelfsprekend.
Ik ben wel realistisch, er zullen nog wel ups and downs zijn...maar ik kijk vol goede moed naar wat er komt. Alhoewel mijn vraag nu wel blijft of dat "depressieve" kantje voor altijd opgeborgen zal kunnen blijven. Want hoe graag we het zouden willen, we kunnen onze kinderen niet voor alle negatieve en trieste gebeurtenissen beschermen...
vrijdag 10 oktober 2008
Muziek..
Wel ook vandaag loop ik met een MP3 weliswaar in mijn oren geplugged, Marco Borsato met muziek waar ik me helemaal in de tekst terugvind.
Thuis lekker harde muziek op...Bon jovi, Alice Cooper, Iron maiden...
Ik kom er wel, terug sterker dan ik was maar ook veel harder en dat is misschien niet zo een goede zaak voor wie tegen mijn schenen wil gaan trappen ;-)
zaterdag 4 oktober 2008
En plots...
Ja, af en toe ben je je ervan bewust maar dan sluit je je af en ga je maar gewoon snel verder. Geen tijd, maar zeker geen zin om er bij stil te staan. Je zou te verdrietig worden en daar is dan net geen plaats voor...
Maar dan komt er een moment dat je terug in zo een situatie komt die je eigenlijk niet echt goed hebt afgesloten...en dan kan je niks meer dan huilen. Je schamen omdat je weent en je er niet gewoon heel hard tegenaan gaat. Tenminste ik toch...
Geen lichamelijke letsels, geen financiële katers, geen schade aan derden,...stel je er dat maar niet bij voor. Maar zien dat je kind niet omkan met het pestgedrag tussen andere kinderen in de klas,ook al zitten ze er zomaar gewoon tussen, zien dat het voor je ogen gebeurt en er helemaal niks aan kunnen doen terwijl je zo heel graag wil...wat moet je dan...
Tranen wegvegen en vastberaden worden om een verschil te betekenen...en eigenlijk het verleden onverwerkt terug begraven om nu aan de slag te gaan...en maar hopen dat je niet terug met je hoofd tegen een muur loopt.
Doe wat je altijd deed
Doe wat je altijd deed
Toen ik er nog was
Leef elke dag volluit
En met heel je hart
En je vind mij
En je voelt mij
Ik ben dicht bij je
Mis mij Het is oke
Want ik mis jou net zo
Huil als je huilen moet
Laat je tranen maar vrij
Maar als je weer lachen kan
Hou je niet in voor mij
Want ik voel jou
Ik beleef alles met jou ik ben dicht bij je
Waak over jou
En als je me zoekt ben ik er altijd
Geniet alsjeblieft als je kunt elke dag voor mij
Koester elk moment
Het is zo voorbij
Spring lach en dans als een kind
Zet de schaamte op zij
Doe het niet alleen
Open weer je hart
Ook al voelt het vreemd
Je doet het ook voor mij
Zingen uit volle borst
Jaag je dromen maar na
En weet wat je ook zal doen
Dat ik achter je sta
Want ik voel jou
Ik beleef alles met jou
Ik ben dicht bij je
Waak over jou
En als je me zoekt
Ben ik er altijd
Doe wat je altijd deed
dinsdag 23 september 2008
Waar...
zaterdag 13 september 2008
Foei....foei...foei...
We hebben vandaag gepuppie-sit op onze vrienden hun puppie Nacho. Ik was natuurlijk heel benieuwd hoe onze Bono er op zou reageren maar dat viel eigenlijk heel goed mee. Hij was best lief voor NAcho alleen mocht hij toch niet te vaak op hem springen en dat hij in zijn staartje hapte vond hij ook niet zo leuk. Maar wat zeker niet geaprecieerd werd was dat hij in de buurt van zijn eten en zijn bot kwam. Maar verder ging het eigenlijk heel goed...
Met poes Pitoe heb ik geen foto...dat klikte helemaal niet zo goed. Nacho kreeg de kans niet om heel dichtbij te komen want een poes die plots twee keer zo dik werd van het haar dat rechtop stond en precies leegliep als een sissende band...daar kwam je beter niet bij in de buurt. Dus blafte hij heel vriendelijk om te laten merken dat hij eigenlijk wou spelen...maar dat hielp niet echt.
zondag 7 september 2008
De eerste week...
En ik??? Ik heb de eerste twee dagen het gevoel gehad dat het iets te heftig was maar op donderdag hebben ik en mijn vriendin-collega Esther onze draai gevonden om alles vlot te laten draaien in de keuken en op vrijdag werd alleen maar bevestigd dat we de goede kant zijn opgedraaid ;-))
Ik ben benieuwd hoe de kids deze week de ochtendopvang verteren...ze moeten er toch vrij vroeg uit om met me mee te gaan...
zondag 31 augustus 2008
Aftellen...
Erica kijkt er al zo lang naar uit...opnieuw naar school. Ze gaan morgen naar een nieuwe school dus dat zorgt toch voor de nodige kriebels in de buik. En de nieuwe school is niet het enige dat verandert...ik begin morgen zelf ook op hun school te werken!!
Ik sta samen met mijn vriendin in voor de ochtend en avondopvang en over de middag verzorgen we ook het middagmaal en helpen we bij het middagtoezicht. Dat houdt voor hun in dat ze elke dag blijven eten en de ene week 's morgens in de opvang mee gaan met mij en de andere week 's avonds....Zal een heuse aanpassing worden ( ook voor de mama en papa!!). Maar we hebben er het volste vertrouwen in dat het helemaal in orde komt. De eerste week zal even wennen zijn maar daarna...
De boekentassen staan klaar met alle nieuwe spulletjes er netjes in...nu nog even uitrazen in het park, wat eten, in bad, wat snoepen en dan...
zaterdag 23 augustus 2008
Vandaag...
Ga nooit heen zonder een zoen
Wie het noodlot zal ontmoeten
Kan het morgen niet meer doen
Ga nooit heen zonder te praten
Dat doet soms een hart zo'n pijn
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn
Vandaag begraaf ik jou in mij
niet in de aarde, niet in die kist
niet bij die bomen in de ochtendmist
Daar ben je niet, jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij
Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf jij in mijn leven
Hier neem mijn ogen en kijk met mij
Neem mijn voeten en loop met mij
We gaan naar huis nu , wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
'k Zal je niet zoeken waar je nu bent
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent
Jou plaats aan tafle hou ik voor je vrij
We zullen lachen en weer plannen maken
'k Zal met jou gaan slapen en met jou ontwaken
Hier neem mijn mond en lach met mij
Neem mijn handen en voel met mij
Wat je nog wou doen , doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur de krant waarin ze jou naam noemen
Hier neem mijn ogen en kijk met mij
Neem mijn hart en leef met mij
Want jou dood is nu voorbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
'k Zal twee levens leven
Met jou in mij
- Rob De Nijs-
zaterdag 9 augustus 2008
Kamp ...
En nu met het slechte weer van de voorbije dagen hadden mijn kinderen hier ook hetzelfde idee. Ze wilden onder de tafel opnieuw hun kamp maken omdat dat al lang geleden was. dus de tafel helemaal uitgeschoven en doeken over de tafel zodat het helemaal donker werd in hun kamp....
Kussens erin, extra handdoeken als deken, knuffels erin en zo snel hij een gaatje zag kroop onze Bono er natuurlijk ook bij...
maandag 4 augustus 2008
Gezocht...
zaterdag 26 juli 2008
Jeugdherinneringen...
Leuke herinneringen door een fietstochtje met mijn eigen kinderen...
En vrijdag dan eindelijk naar zee met een nieuwe poging om zonsondergang te fotograferen. We hadden het al vaker geprobeerd maar nog nooit hadden we het tot zo laat uitgehouden met de kids. Maar helemaal vastberaden deze keer en al helemaal toen we op internet zagen dat het ook vuurwerk was op 't strand in Blankenberge. Later op de dag vertrokken en eerst wat op 't strand gespeeld, terug naar de wagen om een trui te halen want het was toch best koud, en dan wat minigolfen om de tijd te breken. En dan eindelijk..zonsondergang...maar toch teleurgesteld. Hebben we het eindelijk zo laat kunnen maken werken de wolken en de zon niet echt mee. Ik wou zo graag een foto met een helrode bol, een rood en geel oplichtende hemel en diens reflectie op 't water en wat raad je...bijna geen mooie wolken om een mooi tekening te krijgen, behalve de wolken die de stralen van de zon wegsteken. Ondertussen kinderen die het wel gezien hebben en eigenlijk kou hebben...
maandag 21 juli 2008
En we zijn er weer....
Zondag morgen heel vroeg vertrokken om nog voor de middag in Warre ( bij Durbuy) aan te komen. Traditiegetrouw gaan ik en mijn zus immers nog graag de eerste lading boodschappen halen zodat we de 6 kids niet moeten meesleuren in de winkel. De papa's kregen de leuke taak om boef te spelen...de kids, gewapend met walkie talkies, zouden hun dan zoeken. Bleek geen vanzelfsprekendheid om zo twee grote boeven te vinden maar toen eindelijk de eerste boef gevonden was werd hij proffessioneel ( met assistentie van mij en mijn zus natuurlijk) vastgekneveld zodat hij niet meer kon gaan lopen. En dan op zoek naar de tweede boef. En eens hij ook gevangen was konden de papa's vertrekken richting Gent. Zij mochten nog een weekje gaan werken ;-))
Maandag de eerste uitstap gepland naar het prehistorisch domein te Ramioul. Een hele leuke dag met een heleboel leuke dingen. Er werd even teruggegaan in de prehistorie met hilarische uitspraken van de kids en de zus !! Volgens Robbe gaat mama jagen om eten op tafel te krijgen, wat de mensen in de prehistorie nog niet deden was met de auto rijden...( met een rood hoofd tot gevolg bij mijn zus omdat haar opmerking gehoord werd...) , mijn metekindje haar vinger werkte wel en de mijne blijkbaar niet, op de opmerking dat we zouden gaan speerwerpen werd Michiel getroffen door een speer en strompelde hij gewond rond, dat er vleermuizen in de grot zaten was genoeg voor ons Erica om al grote ogen op te zetten, en dat Neanderthalers een groot hoofd hadden en dus heel slim waren bracht bij Robbe de verbeelding dat hun hoofd zo breed was als een meter, net genoeg om zijn handen te spreiden...
We hebben ook op prehistorische wijze zelf ons werkmateriaal gemaakt om een ketting te kunnen maken nadien...
We mochten ook eens prehistorisch speerwerpen met een speerdrijver. Gelukkig was mijn zus erbij en zorgde zij voor het avondmaal. De anderen schoten lekker mis ;-) ik inclusief bloos bloos
En we hebben ook nog een potje gemaakt uit leem. Een hele geslaagde dag dus met heel veel lachen.
De dag nadien een wandeling gemaakt terwijl het mooi weer was. En toen we 's middags even pauze hielden om te picnicken natuurlijk een fotosessie gehouden op de vele omgezaagde boomstammen...
Toen we tijdens de wandeling een stukje op straat liepen werd er even gevreesd voor het leven van ons Piepje toen er een auto over hem heen snorde. Maar al bij al was het niet geraakt en hebben we het veilig aan de overkant gezet samen met wat brood en wat kaas.
En dan toch maar even demonstreren dat we ook nog mee kunnen met de kids. Op een gegeven moment kwamen we een bareel tegen die hoog genoeg hing om er zoals jonge kippetjes even rond te draaien. " Zou je dat nog durven? Ja natuurlijk waarom niet..."
En dan te bedenken dat mijn hart altijd stil staat als ik het mijn eigen kinderen zie doen. Wat als ze op hun hoofd vallen... Maar hoe hingen wij daar idd altijd vroeger
En toen we binnen moesten vluchten werd het kaartspel "zenuwen" gespeeld...mijn snelheid werd stilletjes aan iets opgedreven, vingers goed nat om zo snel mogelijk de kaarten te kunnen draaien maar het afkloppen...laat ons zeggen dat dat nog beter kan. En er zijn best soms momenten dat ik snel kan afkloppen allen heb ik dan minstens twee of drie pakketjes afgeklopt...mijn coordinatie is blijkbaar niet echt in orde soms...
En voor we het wisten was het al terug vrijdag...'s avonds dus barbeque voorzien voor de mannen. Enigste zenuwpunt was of we de BBQ wel zouden aankrijgen want aanmaakblokjes waren we vergeten...Het is gelukt dus onze eer was gered en laat ons zeggen dat we ondertussen voor volgend jaar ook al een vervangmiddel hebben voor de aanmaakblokjes...maar dat blijft tussen mij en mijn zus ;-)
zaterdag 12 juli 2008
Nog even en...
Voor iedereen die ook al in vakantie is...de zon eerlijk delen!
En voor wie nog aan 't werk is...toch ook veel plezier gewenst!
Tot de volgende...en wees gerust er zullen zeker foto's gemaakt worden ;-)
donderdag 3 juli 2008
...en niet dus...
Tja hij heeft eigenlijk heel lang - toch tien jaar denk ik - bij Wolf gezeten en nu die er niet meer is...Hoewel hij dat in het begin dat Wolf er niet meer was niet deed.
Maar maandag mogen we achter medicijnen gaan die in zijn hersenen blijkbaar een en ander zouden kunnen gaan bijsturen. En dat dan samen met gedragstherapie...
Ik hoop dat het werkt want hij heeft echt heel veel artrose waardoor we hem niet altijd kunnen meenemen en bovendien ga ik de derde week van juli terug een weekje bij mijn zus naar de Ardennen samen met onze zes kids dus moet hij wachten tot Danny terug is van 't werk 's avonds...
Volgende week wordt dus een hondenweekje met héél veel oefenen op verlaten...
maandag 30 juni 2008
ik hoop van niet...
Gisteren viel het woord hondendementie op een forum waar ik lid van ben dus maar direct even gesurft op het internet maar ik zag niet zo vlug een verband ( of wou ik het niet zien?). Maar vandaag tijdens het telefoontje met de dierenarts sprak zij ook direct van "dwalen in het hoofd"...
En ja, het zou kunnen verklaren waarom hij het soms dagenlang niet doet en dan plots wel weer en dan terug niet...
We proberen zo snel mogelijk langs te gaan bij de dierenarts...maar zo had ik mij onzen bono zijnen oude dag niet voorgesteld...
Ik ben echt benieuwd hoe dit verder gaat...
zaterdag 28 juni 2008
Grote vakantie...
Hier keken we eigenlijk al een lange tijd naar uit. Want grote vakantie is geen stress van het vroeg op staan, op tijd aangekleed, op tijd eten, op tijd op school, op tijd in bed om dan terug op tijd op te staan. Geen gezaag omdat het huiswerk echt eerst moet gemaakt worden en er dan pas kan gespeeld worden. We hebben Robbe eerst eens laten spelen en hem daarna pas laten lezen...en dat ging dus niet van een leien dakje mag gezegd ;-)
En nu het zover is dat we kunnen gaan "relaxen" sta ik in mijn hoofd nog altijd in een veel te hoge versnelling. We zijn de laatste tijd ook nog wel met van alles bezig geweest. Schoolfeest, schooluitstap meegedaan met de fiets als begeleider, sportdag even meegeholpen, naar de nieuwe school gaan kijken want vanaf september gaan de kids naar een andere school,...
Maar ik ben er gerust in dat het wel in orde komt :-) ik kom echt wel in een vakantiestemming. En misschien duurt dat zelfs helemaal niet zolang ;-)
vrijdag 20 juni 2008
Gisteren blij, vandaag zo verdrietig...
Toen we deze ochtend opstonden zagen we dat er iets mis was met onze poes Beer. Ze was al een tijdje ziek maar deze ochtend kon ze niet meer rechtstaan...ze kreeg ook precies steeds aanvalletjes en dan verkrampte ze helemaal. Haar zachtjes op een doek gelegd en naast haar gezeten tot ik de kids naar school moest brengen. Toen ik terugkwam was ze al helemaal weg en ze heeft nadien niet lang meer geleefd...
Dus ween je weer tranen met tuiten ...
's Morgens nog gebeld naar het dierencrematorium in Boom en deze middag was er nog plaats. Dus hebben we nu op onze schouw niet één maar twee houten urnekes staan. Links staat onze Wolf en rechts onze lieve Beer...
donderdag 12 juni 2008
phoeh...
Maar hij heeft hem aan de praat gekregen en wij dus al dolgelukkig...en ja natuurlijk komt er een maar, wanneer is dat er niet...
Gans onze harde schijf moest geformateerd met als gevolg dat we alles echt alles kwijt zijn. Geen mailadressen meer, geen eigen documenten meer, geen foto's meer op de computer...maar ik ben niet gek en heb mijn foto's dus wel nog dubbel op CDroms gelukkig!! dus leg je je neer bij het onvermijdelijke en ga je terug aan de slag om alles er weer op te zetten. Besturingsprogramma's voor printers en fototoestellen, mailadressen die je nog ergens op een papiertje gekrabbeld vind, blogs en websites die je terug vind via google...
En dan ook maar aan iedereen laten weten dat ze je altijd hun gegevens mogen doorsturen...dus bij deze...
En tegelijkertijd valt je beetje bij beetje bij wat je ook nog kwijt bent...teksten die je zo bijzonder vond, schetsen en lootjes die je inspiratie gaven, aanmeldingsgegevens voor sites en zo...en deze middag herinner je je dan dat je zoveel leuke digitale scrapmaterialen had vergaard...
Stap per stap maar terug beginnen vergaren en zoeken wie je verder kan helpen om alles terug op de juiste plek op internet te vinden...er zijn ergere dingen ik weet het wel maar er zijn er zonder twijfelen ook nog leukere...
zondag 8 juni 2008
Herinneringen...
Veilig achterop bij vader op de fiets - Paul van Vliet
Ik heb soms van die akelige dagen
Dat alles me te groot wordt en te veel
En wat ik aangehaald heb, kan ik slecht verdragen
En alles wat ik nog moet doen, dat grijpt me naar de keelI
k word al zenuwachtig wakker
Dat wordt alleen maar erger door dat driftige gejakker
En een koffer vol verantwoordelijkheid waaraan ik me vertil
En honderdduizend dingen die ik eigenlijk niet wil
En ik moet nog zo veel doen, ik moet nog zo veel doen
Kan ik nou vandaag niet weer eens even net als toen
refr.:
Veilig achterop bij vader op de fiets
Vader weet de weg en ik weet nog van niets
Veilig achterop, ik ben niet alleenV
ader weet de weg, vader weet waarheen
Ik weet nog hoe het rook, ik weet nog hoe het was
Met m'n armen om 'm heen, m'n wang tegen z'n jas
Vader weet de weg en ik weet nog van niets
Veilig achterop bij vader op de fiets
En ik heb zo vaak een onbestemd verlangen
Een zeurderig gevoel van droevigheid
En dat verlangen dat kan dagen blijven hangen
En waar ik ga of lig of sta, ik raak het niet meer kwijt
Niks is leuk en niks is boeiend
Alles is vervelend en mateloos vermoeiend
Een lusteloze, levenloze, wezenloze heer
Die zit te kijken naar de wereld en het weer
En ik moet nog zoveel doen, ik moet nog zoveel doen
Kan ik nou vandaag niet weer eens even net als toen
refr.
vrijdag 6 juni 2008
Mijn allereerste...
Toen Els, Caroline en ik naar de stempelbeurs in Zeist gingen was ik ook op zoek naar doodskoppen, drakenstempels en ik vond zowaar skeletten,...
allemaal vrij "ongewone" stempels vonden ze dus ik beloofde dat ik voor hun speciaal een ATC zou maken met die stempels en belofte maakt nu eenmaal schuld ...
Hij is maar meteen in zesvoud gemaakt want toen de kids hem hier zagen was er geen sprake van dat ik er voor hun geen had dus...
Een nieuwe epidemie erbij? Neen nu nog niet, maar ik zeg niet nooit...
zondag 1 juni 2008
scr...
Is er ergens een moment dat ze laten zien hoe vroeger aan sexuele voorlichting werd gedaan...
En dan vallen er woorden zoals penis en scrotum...en blijkbaar maken ze indruk. Penis wordt onthaald op gelach en scrotum...tja hoe spreek je dat nu juist uit Robbe?
En als hij dan in bad zit en ik hem hem vlug was ( hij wou verder kijken op TV dus 't moest echt heel snel....) komt het spontaan terug boven...voorzichtig zijn of 't doet pijn aan mijn scrotum,...en...penus i.p.v. penis...
"En hoe noemt dat dan bij de meisjes mama? En waar zit dat?" En ook 't woord vagina blijkt toch niet zo makkelijk te onthouden want zonder problemen wordt er een pagina van gemaakt...
vrijdag 30 mei 2008
Terug thuis!!
En hij is terug thuis!! Na drie dagen werd het wel tijd want ik miste hem toch wel...
En alles was blijkbaar héél goed gegaan. Wel vier keer mocht ik horen hoe lekker hij wel gegeten had, en vier keer hoe mooi hij de brieven vond...ik had drie brieven - voor elke dag eentje- in zijn valies gemoffeld ;-))
En er zat zand tot in zijn onderbroek - hoe kan het ook anders- hij had in 't bovenste van het stapelbed geslapen met de meest voor de hand liggende andere vijf jongens en en en...
Het was op en top duidelijk: hij had drie leuke dagen achter de rug en daar doe je het voor...als mama drie dagen je schat missen...
woensdag 28 mei 2008
Ahoi, ahoi, ahoi
Maar dinsdagavond dus de valies gemaakt en zeg nu zelf...zou hij het leuk vinden??
En wat dacht je, zou Tritia nog eens zin hebben in een driedaagse uitstap?
Maar Tritia mag niet in de valies...het is Danny zijn knuffelhondje van toen hij klein was die mee mag. Sinds een kleine twee jaar is die knuffel ook Robbe zijnknuffel geworden. Maar toen Danny zag dat hij mee ging naar zee...moest hij toch op de foto. Zie eens dat ze hem verloren...dan konden we toch met een foto tonen hoe hij er uit zag ... Tja Danny is nu eenmaal ook al 39 jaar dus kan me voorstellen dat hij er wel aan gehecht is...
En omdat de zeeklas eigenlijk rond het thema piraten ingekleed wordt mochten ze verkleed als piraat vertrekken. Eén probleem we kunnen nergens de broek van ons piratenkostuum vinden. dus maar zelf een piratenbroek maken...en daar komen de doodshoofdstempel en wat witte embossingpoeder schitterend van pas...
En nog twee dooodshoofden op zijn poepie...
woensdag 21 mei 2008
Wit licht...Marco Borsato
zaterdag 17 mei 2008
Bijna een hartstilstand...
"Mamaaa....!!!" en direct hoor ik dat onze Robbe echt héél erg bang is...ikzelf krijg bijna een hartaanval zo diep kruipt het. Danny springt uit zijn zetel direct op hem toe en Robbe komt van achter de hoek gevlogen recht in mijn armen.
"Wat is er wat dan, wat..." en direct denk ik dat hij iemand zag in de tuin of zo....daarna denk ik hem te horen zeggen " Iets dood in de keuken..." waarbij ik direct denk dat onze hond of onze poes dood in de keuken ligt...
Tot Danny uit de keuken komt om te zeggen...
dat het onze snelkoker maar is ...
We hadden prei klaargemaakt en na het opscheppen had ik die natuurlijk dichtgedaan om alles warm te houden. En blijkbaar moet er toch een beetje druk ontstaan zijn waardoor hij wat lawaai maakte...
Erica...die was toen Robbe van achter de hoek kwam gevlogen zelf al uit de zetel gesprongen en was er achter gaan staan...zij had blijkbaar hetzelfde gedacht als ik ...dat er iemand was... En Tritia...niets van gemerkt...die was er blijkbaar gerust in of bleef er in elk geval toch kalm onder...
Ik wou ook enkele foto's laten zien van een harmonicaboekje dat ik had gemaakt als bedankingetje maar blogger doet blijkbaar raar want ik kan geen foto's uploaden. En nu ook wachten tot we contact kunnen maken met blogger...
donderdag 15 mei 2008
15
Vandaag dus precies 15 jaar samen...
En voor zover ik kan kijken...zal er nog veel gekust worden ;-))
zaterdag 10 mei 2008
Ze is terug thuis!!!
Donderdagmiddag terwijl we naar school fietsen...
Erica: " Robbe heb je het al gevraagd aan mama?"
Ikke: " Wat dan?"
Robbe : " Mogen Erica en ik samen in een bed slapen deze nacht?"
Samen in zo een klein bed...ik weet niet of ik dat wel zo een goed idee vond, handig was misschien anders maar...
De vrijdagochtend hoorde ik van op Robbe zijn kamer...
Erica: " Robbe ik denk dat mama deze nacht foto's heeft gemaakt...Mamaaa hebt gij foto's van ons gemaakt?"
Ikke: " Maar neen..."
Erica: " Huh, ik dacht nochtans dat ik flitsen had opgemerkt..."
Ikke: " Maar neen, het heeft gebliksemd..."
En dan vrijdagavond was onze kleine meid eindelijk weer thuis. Doodnerveus stond ik te wachten op de bus na drie dagen helemaal niks gehoord te hebben terwijl het wel beloofd was van de directie uit (grrr) en dus na een onenigheid met de directie van de school.
En toen de deur openging zagen we een meisje dat er heel wit en moe uitzag en donkere oogjes had.
Door de onenigheid met de directie stond ik dus op scherp en is er ook een woordje gevallen met de leraar hoewel hem eigenlijk niets te verwijten viel behalve dan het ontbreken van wat menselijk begrip misschien... er komt nog een staartje aan deze boerderijklassen maar dat is voor een andere post.
Ik was in elk geval heel blij dat ze thuis was. Ze had een hele leuke tijd gehad ( en daar doen we het toch voor) en beetje bij beetje komen de verhalen naar boven.
Nu is het aftellen naar wanneer Robbe met de school op zeeklassen gaat...
woensdag 7 mei 2008
Ze is weg...
Kleren in pakketjes, laarzen en schoenen en sandalen ( 't wordt echt lekker weer!!), pyjama's en al de rest...
En als we denken dat alles er in zit...
Medische steekkaart met een ganse uitleg hoe het voor onze meid zou moeten, medisch attest van de dokter dat ze wel degelijk mee mag, medisch paspoort en zo in een envelop afgegeven aan de meester...
Ik kan vrij rustig blijven, minder stress dan vorig jaar toen ze naar zeeklas vertrekt maar dat was toen dan ook de eerste keer dat ze met "vreemden" meeging... Ik heb niet meer of minder vertrouwen in deze leerkrachten, vorig jaar heeft me sterker gemaakt zeker? oOf denk ik gewoon positiever?