Terug in de tijd...

Soms wou ik wel dat ik terug kon gaan in de tijd...
Om dingen terug te herbeleven, om dingen opnieuw te kunnen doen maar dan zoals het moest,
om dingen te voorkomen en nog zoveel meer.
Maar eigenlijk het liefst van al om heel even terug bij die mensen te kunnen zijn die ik al moet missen. Even terug met hun praten, hun even vastnemen of gewoon even terug bij hun kunnen zitten en terug alle details in je opnemen. Er is nog zoveel uit te leggen, nog zoveel te bepraten, nog minstens twee keer zoveel te vragen...
Maar zou dat niet zorgen dat vandaag vandaag niet zou zijn? Als ik terug ging in de tijd en weet wat ik nu weet. Dan ben ik er zeker van dat ik gewoon heel wat dingen anders zou doen want wie zou niet proberen voorkomen dat mensen sterven?
Maar zou ik dan inderdaad bij Danny terecht gekomen zijn? En zonder Danny zou ik mijn drie kindjes niet gehad hebben. En dan kom je eigenlijk voor de keuze: wil ik terug in de tijd...ja heel graag want ik mis mijn ouders te erg. Maar kan ik daarvoor mijn gezin opgeven? Zouden mijn ouders dat eigenlijk wel willen...
En dan moet ik vanaf dat moment met het gemis van mijn vier schatten leven...
Dus kom ik tot de conclusie dat ik toch maar niet terug ga in de tijd en opnieuw probeer om mijn verdriet een plaatsje te geven. Ook al is het 15 jaar geleden en vandaag precies negen jaar geleden...de tijd heeft hier geen enkel nut want ik mis ze nog even hard als op de eerste dag.
En ik kan alleen maar hopen dat ze dat weten...