A colored mind


Benieuwd naar mijn creatieve kant...ik heb nu alles gebundeld op
een nieuw blog. Klik dus snel verder naar
A colored
mind



woensdag 19 november 2008

Verstrooid?

Toen de kids deze morgen opstonden klonk de opluchting omdat er blijkbaar toch een piet was geweest om de brieven op te halen. Ze zagen immers een pietenmuts op de kooi liggen. Eerst nog even getwijfeld of het wel een echte was maar toen ze de chocolademunten zagen waren ze overtuigd...er was een pietje geweest. Alleen wat verbazing...de brieven waren niet weg uit de schoenen.


En waarom we dan met zo een kooi staan in onze living? Ons poes Pitoe heeft "kooiarrest" omdat ze is geopereerd aan haar buik. We merkten een bolletje op op haar buik en dat is weggehaald. Nu, wat een bolletje bleek was blijkbaar toch al een hele brok want als ik zie tot waar er gesneden is...Maar nu mag ze van de dierenarts dus niet rondlopen en kregen we een grote kooi mee.


Ze was er gisteren helemaal niet blij mee...ze probeerde omhoog te klauteren en miauwde de longen uit haar lijf. Vandaag heeft ze het blijkbaar aanvaard en slaapt ze al gans de dag in een hoekje van de kooi...nu maar hopen dat er deze nacht niet opnieuw een pietje komt die alleen maar oog heeft voor onze Pitoe in plaats voor de brieven...

zondag 16 november 2008

Sinterklaaskoorts...

De sinterklaaskoorts is hier toegeslaan. Heel stilletjes kwam hij binnengeslopen. Eerst omdat we op het werk de refter beetje bij beetje meer aan het inkleden waren voor Sinterklaas. Gevulde zakken van zwarte piet aan het plafond, vlaggetjes, grote tekeningen ingekleurd tot mijn vingers krom waren en dan in allerijl een nieuwe window color tekening voor op het raam van de deur aangezien de eerste sneuvelde bij het verwijderen van het plastiek.
En dan de kinderen al vlaggetjes laten inkleuren om voor de ramen te hangen. Mailtjes die binnen komen om te laten weten dat het sinterklaasjournaal begint op de nederlandse televisie ( en daar zit ik zelf ook even voor neer...). En stilletjes komt hier ook het besef dat ze hun brief mogen gaan schrijven.
Dus nu staan er hier drie schoentjes op onze schoorsteenmantel en wordt er gehoopt dat hij vanavond al langskomt natuurlijk.
Ik ben alleen benieuwd wat de pieten voor ons in petto hebben hier want we hebben hier al een en ander meegemaakt...gniffel gniffel

zondag 9 november 2008

Stressbal...

Het is hier terug even stil geweest. Is er niets gebeurt en stond ons leven even stil? Er is wel degelijk een en ander gebeurt maar even leek het voor mij toch allemaal even stil te staan.
Ik had het er heel moeilijk mee dat mijn kind zichzelf verloor in het gedrag van enkele kinderen uit zijn klas en al het rumoer en de onrust die daar mee gepaard ging. En dat zichzelf verliezen mag je echt letterlijk nemen. Het heeft een dieptepunt gekend toen ik van de dokter psychische overbelasting en begin depressie als diagnose kreeg.
Een stressbal, daar zag mijn kind dan een oplossing in en toen de vakantie voorbij was ging hij daarmee gewapend terug in de klasgroep.
Ik ben blij dat ik mag zeggen dat er na de vakantie een ommekeer is gekomen. Mijn kind vond het vertrouwen terug maar de eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat hij het niet alleen deed. Er is terug rust in de klas en daarvoor mag ik richting leerkracht kijken. Dat ik hem dus een dankjewel wil zeggen is niet meer dan vanzelfsprekend.
Ik ben wel realistisch, er zullen nog wel ups and downs zijn...maar ik kijk vol goede moed naar wat er komt. Alhoewel mijn vraag nu wel blijft of dat "depressieve" kantje voor altijd opgeborgen zal kunnen blijven. Want hoe graag we het zouden willen, we kunnen onze kinderen niet voor alle negatieve en trieste gebeurtenissen beschermen...