A colored mind


Benieuwd naar mijn creatieve kant...ik heb nu alles gebundeld op
een nieuw blog. Klik dus snel verder naar
A colored
mind



zaterdag 11 augustus 2007

Kabaal gemist

"Zomaar" van Marco Borsato even luid aan op de computer terwijl ik de foto's van mijn kids bekijk...en terug komt hetzelfde gevoel boven dat ik daarnet had toen ik een leeg huis binnenkwam.
Omdat Danny en ik gisterenavond naar een huwelijksfeest gingen zijn de kids mee met mijn zus naar de Ardennen. En normaal gaan we de dag nadien steeds de kids terug ophalen maar dit keer is het net iets anders. Morgenochtend pas vertrekken we naar de Ardennen en 's avond komen Danny en mijn liefste schoonbroertje ;-) Filip naar huis en blijf ik nog tot dinsdag bij mijn zus en de zes kids in de Ardennen.
Dus loop ik gans de dag al wat verloren en toen we net thuiskwamen van de winkel miste ik echt het leven rond me die drie kids meebrengen. Ik zou me helemaal niet kunnen voorstellen dat ik nooit kinderen zou hebben...noemen ze dat nou moedergevoel? Nou dan heb ik het met hopen want ik mis ze. En ik weet wel dat ze het goed hebben en waarschijnlijk ook niet echt veel tijd hebben om mij te missen...maar toch.
En dan toch nog even bellen voor ze naar bed gaan en dan merk je dat ze je toch ook wel missen. Doet goed alhoewel ik ze liever gewoon even knuffel nu om te laten merken hoeveel ik ze ook mis.





Na een eerste weekje Ardennen komen er dus nog onverwachts enkele dagen Ardennen bij dit jaar. Maar je hoort mij niet klagen en mijn kids ook niet! Elke keer als we in de Ardennen zijn kan ik gewoon immens genieten van de natuur. En dan heb ik het niet over de bramen en brandnetels die je benen aanvallen als je in een bos gaat wandelen. Maar de uitgestrekte landschappen waarbij je zo heel ver kan kijken en daar dan nog wat horizon ziet. Op zo'n momenten besef ik elke keer weer hoe immens groot de aarde eigenlijk wel is en hoe klein wij zijn...
En dan die rotsen...ik kan het niet verklaren maar ik verlies er mij altijd opnieuw in. Het is gewoon mooi. Zet mij maar gerust even een middagje op een hoge berg ...even alleen met mijn eigen gedachten.


En dan terug naar mijn kids hoe kan het anders.
Nog een elf uurtjes ...

1 opmerking:

Anoniem zei

Veel plezier in de Ardennen!