De eerste traantjes

27 april 2007...een datum die ik zelf ook nooit meer zal vergeten. Onze Lieve Wolf, 16 jaar is die dag overleden. Hij was de laatste dagen heel snel achteruit gegaan en we hadden de kids dan ook zo goed mogelijk proberen voorbereiden. Vertellen dat hij ging doodgaan, dat we konden kiezen: hem bij de dierenarts laten begraven maar dan konden ze hem niet meer zien, of ervoor kiezen om hem te laten cremeren en dan kwam hij terug mee naar huis...

En hen ook laten weten dat ze nu best al afscheid konden nemen nu hij wel nog bij ons was. En wonder boven wonder hebben ze dat ook gedaan. Even bij hem gaan zitten en dan even tegen hem zitten babbelen...

Vrijdagavond is hij dan gestorven en ik durf het toegeven, ik heb geweend als een klein kind. De kindjes hadden het blijkbaar al verwerkt want ze hebben amper nog geweend zaterdag. Ook niet in de dagen daarna en ook niet toen we hem wegbrachten naar het crematorium. Ik daarentegen...

En nu, meer dan drie maanden zijn de eerste traantjes daar. Ik had ze veel vroeger verwacht...
Maar het was pas deze middag dat Robbe begon te wenen en nu ik hem naar bed bracht weende hij opnieuw. En ja hoor ook Erica begon te wenen dus bij iedereen een foto van Wolf gezet op het nachtkastje. Die had ik al laten bijmaken want ik wist dat we ze nog zouden nodig hebben...

En ik ben er zeker van het zijn niet de laatste traantjes.

Zoals beloofd ook enkele foto's van hoe het reisdagboekje in Durbuy is geworden.

Op de transparanten heb ik dus aan beide zijden foto's gekleefd die telkens even groot waren. En verder heb ik foto's op 10x15 formaat laten afprinten en dan twee aan twee vastgekleefd. Teksten in het boekje, randen wat bijschuren van de foto's...

Wie interesse heeft om dit boekje ook te maken: het is in workshopformule beschikbaar en aanpasbaar voor andere gelegenheden...