A colored mind


Benieuwd naar mijn creatieve kant...ik heb nu alles gebundeld op
een nieuw blog. Klik dus snel verder naar
A colored
mind



woensdag 7 mei 2008

Ze is weg...

Drie dagen boerderijklassen...daar heeft Tritia lang naar uitgekeken en de laatste dagen telde ze echt letterlijk de dagen af. Gisteravond dan eindelijk de valies ingepakt...
Kleren in pakketjes, laarzen en schoenen en sandalen ( 't wordt echt lekker weer!!), pyjama's en al de rest...



En als we denken dat alles er in zit...


Goh robbe zou wel mee willen en hij is niet alleen...


Hoe leuk ze het ook zouden vinden, er is echt geen plaats meer voor hun in de valies...
En deze morgen was het dan zover. Nog een extra tas gemaakt met prepare ( hoe kan dat ook anders ) alternatieven voor desserts en ontbijt en cakejes voor de tussendoortjes...
Medische steekkaart met een ganse uitleg hoe het voor onze meid zou moeten, medisch attest van de dokter dat ze wel degelijk mee mag, medisch paspoort en zo in een envelop afgegeven aan de meester...
Ik kan vrij rustig blijven, minder stress dan vorig jaar toen ze naar zeeklas vertrekt maar dat was toen dan ook de eerste keer dat ze met "vreemden" meeging... Ik heb niet meer of minder vertrouwen in deze leerkrachten, vorig jaar heeft me sterker gemaakt zeker? oOf denk ik gewoon positiever?
En dan mogen ze instappen...ik als een mama eend achter haar om zeker te zien waar ze zit zodat we kunnen zwaaien en Erica die hinkt er achteraan met de tranen in haar ogen... dus even een oppeppertje gegeven want als zij begint te wenen zal ik ook denk ik...
En Robbe...die loopt mee achter Tritia en geeft doodleuk de opmerking: " Dag Tritia, blij dat je weg bent" met een ondeugende glimlach van zijn linkeroor tot zijn rechteroor...moest ik niet beter weten...
Zwaaien zwaaien en zwaaien en dan...

Ze zijn weg...
En bij Erica komen de tranen nu pas goed.
Ik hou me sterk maar eens ik Danny op 't werk heb afgezet heb ik in de auto toch even een zwak moment...gaat alles wel goed gaan...
En gans de middag denk ik aan haar...het is stikheet...hoe zal het haar afgaan...
En houden ze haar wel uit de stallen maar steken ze haar ook niet in een glazen kastje?
Ze zouden bellen mocht er iets zijn...
We moeten nog vlug even in de stad zijn en links en rechts krijg ik een hand...geen ruzie omdat er eentje is die geen hand kan geven...
En als ik de vorken neem voor 't eten...neem ik er drie... huhmm ik mis haar
De directie had gezegd dat ze de leerkracht zouden laten bellen...dus zit ik hier maar te wachten op een rinkelende telefoon...maar hij rinkelt niet...

Geen opmerkingen: