Dat doet deugd...

...aan mijn hertje ;-)
En dan hertje in de betekenis hartje...

Het begon als een liefdeshistorie...je weet wel, twee geliefden die elkaar heel lang hebben moeten missen die elkaar eindelijk terugzien en dan naar elkaar lopen om in elkaar armen te springen...
Zo ging het bij ons ook. We hadden afgesproken met die persoon die Robbe zooo hard mistte de laatste tijd dat hij er wenend voor op mijn schoot zat. En toen hij hem zag aankomen liep hij ernaar toe om echt in zijn armen te vliegen. Zalig om te zien hoe hij zijn hartje ophaalde om samen met die persoon in het spinneweb te kruipen tot helemaal bovenaan, verstoppertje te spelen, op zijn rug te zitten en hem naar nieuwe plaatsen te "leiden" (alleen de teugels ontbraken nog ,-)) Samen in de boot en eerlijk vertellen wat hij zoal moest meemaken in zijn emotionele rollercoaster.
Enigste minpuntje was het afscheid...dat kwam voor Robbe veel te vroeg. Voor hem bleven we gewoon altijd samen...waarom zou hij afscheid nemen? Maar toch maar even met hem gepraat en beloofd dat we elkaar spoedig terug zagen. Nog een dikke knuffel met de tranen in zijn ogen en beloofd om echt zijn best te doen voor hem...
Als we terug thuis komen volgt een blik op een "beteuterd" gezichtje, een dikke knuffel en even vraag je je af of je er goed aan hebt gedaan om toch terug een afscheid tussen de twee in de hand te werken door ze samen te brengen. Maar dat vervaagt direct als je hem hoort vertellen dat het een héle leuke dag was geweest. Het heeft echt deugd gedaan en daarom...bedankt M.F. omdat je mijn jongen zijn pijn toch terug hebt weggenomen, omdat je er onvoorwaardelijk voor hem was!