Eén pleister...

SMS:"We zullen rond 17.30 u terug op de markt zijn met zes kindjes waarvan maar eentje met een pleister op z'n vinger"
Antwoord:"Zal er zijn. Gelukkig dat het dit maar is. Dat we niet moeten afkomen met een rolstoel. Tot dan."
Voor we vertrokken naar de ijsschaatsbaan met de kids en hun vriendjes hadden we nog gelachen met de mama's...we zitten niet zo ver van het ziekenhuis UZ Gent...maar ik ben toch blij dat we met alle kids heelhuids terug op Zelzate kwamen. Eén vinger is gekwetst...bij het vallen werd een schaats geraakt en was er een kleine wonde. Troostende woorden, een knuffel, wat rotzooien met losgeschaatst ijs en hij ging er toch weer tegenaan.
En dat de drie vriendjes niet konden schaatsen? Daar was op het einde van de middag hélemaal niets meer van te merken. Dit smaakt waarschijnlijk zelfs naar meer voor de vriendjes....hun ouders zijn gewaarschuwd. Ik weet het, Danny en ik pleiten helemaal schuldig...
Het was genieten... als je zag hoe de kids hun hartjes ophaalden bij hun vriendjes...