8 kaarsjes...

Hij keek er zo naar uit...zijn verjaardag. Niet omwille van het jarig zijn, neen...hij wou een kadootje en dat hebben we geweten. Vanzodra we naar de winkel waren geweest en hij ons had mogen laten zien wat hij eigenlijk wel leuk vond ( om dan daarna door de winkel te sluipen met de kado's zonder dat hij het ziet) kon hij niet meer stoppen. "Krijg ik een kadootje?" " Toe eentje maar en ik zal dan héél braaf zijn." "Ik wil een kadootje, ik wil een kadootje, ik wil een kadootje..."
Maar hij ving bot (Zo erge ouders zijn we namelijk ;-)) en moest echt wachten tot op zijn verjaardag.



En dan 's morgens vroeg om 6.45 uur meisjes wakker gemaakt om hem wakker te zingen. Dan konden ze voor Danny naar 't werk vertrok toch nog hun kadootjes al geven. En onze kadootjes zijn voor zondag als zijn meter ook komt...En in de loop van de dag flitsen dan nog eens stukjes van zijn bevalling door je hoofd. Zie je jezelf hier nog in de living staan met opgetrokken knie om de weeen op te vangen, een bevalling waarvan je dacht dat hij wel vlug zou gaan omdat het al de derde keer was...om toch lang te duren omdat hij een sterrekijkertje bleek...
En nu is hij al een guppie van 8 jaar die heel goed weet wat hij wil. Maar ook een gevoelig guppie die het gelukkig nog steeds niet erg vind om mij een dikke knuffel te geven en een dikke dikke zoen. Als ik de tijd kon stilzetten dan deed ik het graag. Je hoeft helemaal niet groter te worden , laat die puberteit maar weg. Samen blijven knuffelen, blijven kriebelen in de zetel en praten over alles wat je dwars zit of waar je juist zo nieuwsgierig naar bent...

8 kaarsjes op de taart is meer dan voldoende voor mij...