A colored mind


Benieuwd naar mijn creatieve kant...ik heb nu alles gebundeld op
een nieuw blog. Klik dus snel verder naar
A colored
mind



maandag 2 november 2009

Terug thuis...

Het kon niet vlug genoeg vrijdagavond zijn. Ik heb echt letterlijk de uren afgeteld. En eindelijk naar de groene lijn mogen bellen om te horen op welk uur ze precies zouden aankomen eindigde teleurstellend als ik hoorde dat er nog niets ingesproken was...nu had ik nog geen zekerheid wanneer ik Erica terug kon vastnemen om ze een dikke knuffel te geven.
Vijf minuutjes later dan eindelijk het bericht dat ze op het voorziene uur zouden aankomen, nog even op de tanden bijten en niet meteen in de auto springen ( anders stonden we echt te vroeg aan school ;-)
En dan maar wachten en wachten aan de schoolpoort. Het nieuws was ondertussen gekomen dat er kinderen ziek waren geworden de laatste twee dagen. Erica haar naam werd er niet bij vernoemd dus daar was je blij mee maar het is natuurlijk wel sneu dat er iets heerste in de groep.
En dan eindelijk zagen we de lichtjes van de bus in de verte...niets te vroeg. Een lachende Erica zit te zwaaien op de bus en er valt een blok van je schouders af. Haar brief was niet zo enthousiast geweest maar als we haar nu zien lachen weten we dat alles OK is. En dan weten we meteen weer wat we zo hard hebben gemist... Een spraakwaterval van verhalen wordt over ons gegooid, een luide whoeppie omdat er frietjes worden gegeten, een knuffel en een arm in je arm gehaakt als we naar de auto gaan... Erica is thuis en dat voelt echt héél goed, mijn gezin is terug compleet!

1 opmerking:

Chantal van de Kant zei

Vind ik ook altijd het mooiste als iedereen weer thuis is.