Waar...

...is de tijd heen gegaan? Negen jaar is zomaar verandert in herinneringen en heeft ons gebracht waar we nu vandaag staan. Een klein meisje dat al heel wat heeft meegemaakt maar heel sterk in haar schoenen staat. Een meisje die stilletjes aan steeds dichter bij een echte tiener gaat staan...

En ik? Ik kan niet meer doen dan meegaan in de tijd, alles zoveel mogelijk proberen opslaan om maar niets te vergeten. Ik kan niet meer doen dan naast je, voor je en achter je te staan. Ik heb je hand niet altijd meer vast maar het zal er altijd zijn...klaar om vast te nemen , hoe oud je ook bent.

Een hele gelukkige verjaardag meid!!

Foei....foei...foei...

... ik kan me niet meer herinneren hoe lang het geleden is dat ik zo vaak foei op één dag zei ;-)
We hebben vandaag gepuppie-sit op onze vrienden hun puppie Nacho. Ik was natuurlijk heel benieuwd hoe onze Bono er op zou reageren maar dat viel eigenlijk heel goed mee. Hij was best lief voor NAcho alleen mocht hij toch niet te vaak op hem springen en dat hij in zijn staartje hapte vond hij ook niet zo leuk. Maar wat zeker niet geaprecieerd werd was dat hij in de buurt van zijn eten en zijn bot kwam. Maar verder ging het eigenlijk heel goed...

Met poes Pitoe heb ik geen foto...dat klikte helemaal niet zo goed. Nacho kreeg de kans niet om heel dichtbij te komen want een poes die plots twee keer zo dik werd van het haar dat rechtop stond en precies leegliep als een sissende band...daar kwam je beter niet bij in de buurt. Dus blafte hij heel vriendelijk om te laten merken dat hij eigenlijk wou spelen...maar dat hielp niet echt.

En dan wij...alsmaar achter zijn wiebelende staart achterna hollend, foei...dat is niet om op te eten, foei ...dat is niet om op te knagen, foei ...niet op Bono springen, foei ...niet met de pootjes op de salontafel, foei ...dat drolletje van die andere hond laat je beter links liggen, foei ...

We zijn alvast een beetje voorbereid voor als we zelf aan de puppies beginnen. We hebben terug ogen in ons achterhoofd nodig ...

De eerste week...

....van het nieuwe schooljaar zit er al weer op. Het is razendsnel gegaan vind ik. Maar het is een goede week geworden. De kinderen hadden de eerste schooldag al meteen vrienden en in de loop van de week zijn ze verder op zoek gegaan naar wie het beste bij hun aanleunt en wie eigenlijk toch niet zo goed meevalt... 's Avonds mochten ze dan met mij nog mee in de avondopvang blijven en ook daar gingen ze vlot over. Belangrijkste voor mij was dat ze blij van school kwamen en dat was gelukkig zo!
En ik??? Ik heb de eerste twee dagen het gevoel gehad dat het iets te heftig was maar op donderdag hebben ik en mijn vriendin-collega Esther onze draai gevonden om alles vlot te laten draaien in de keuken en op vrijdag werd alleen maar bevestigd dat we de goede kant zijn opgedraaid ;-))
Ik ben benieuwd hoe de kids deze week de ochtendopvang verteren...ze moeten er toch vrij vroeg uit om met me mee te gaan...