Aftellen...

Erica kijkt er al zo lang naar uit...opnieuw naar school. Ze gaan morgen naar een nieuwe school dus dat zorgt toch voor de nodige kriebels in de buik. En de nieuwe school is niet het enige dat verandert...ik begin morgen zelf ook op hun school te werken!!
Ik sta samen met mijn vriendin in voor de ochtend en avondopvang en over de middag verzorgen we ook het middagmaal en helpen we bij het middagtoezicht. Dat houdt voor hun in dat ze elke dag blijven eten en de ene week 's morgens in de opvang mee gaan met mij en de andere week 's avonds....Zal een heuse aanpassing worden ( ook voor de mama en papa!!). Maar we hebben er het volste vertrouwen in dat het helemaal in orde komt. De eerste week zal even wennen zijn maar daarna...
De boekentassen staan klaar met alle nieuwe spulletjes er netjes in...nu nog even uitrazen in het park, wat eten, in bad, wat snoepen en dan...

Vandaag...

Ga nooit heen zonder te groeten
Ga nooit heen zonder een zoen
Wie het noodlot zal ontmoeten
Kan het morgen niet meer doen
Ga nooit heen zonder te praten
Dat doet soms een hart zo'n pijn
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn



Vandaag begraaf ik jou in mij
niet in de aarde, niet in die kist
niet bij die bomen in de ochtendmist
Daar ben je niet, jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij
Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf jij in mijn leven
Hier neem mijn ogen en kijk met mij
Neem mijn voeten en loop met mij
We gaan naar huis nu , wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
'k Zal je niet zoeken waar je nu bent
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent
Jou plaats aan tafle hou ik voor je vrij
We zullen lachen en weer plannen maken
'k Zal met jou gaan slapen en met jou ontwaken
Hier neem mijn mond en lach met mij
Neem mijn handen en voel met mij
Wat je nog wou doen , doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur de krant waarin ze jou naam noemen
Hier neem mijn ogen en kijk met mij
Neem mijn hart en leef met mij
Want jou dood is nu voorbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
'k Zal twee levens leven
Met jou in mij
- Rob De Nijs-

Kamp ...

Ik weet nog toen ik vroeger klein was dat ik heel vaak onder de tafel speelde. Dat was toen mijn grot of mijn iglo of gewoon mijn huis waar ik in woonde. De stoelen die waren mijn ingang en één stoel stond vaak omgedraaid en dat was dan mijn paard. Een oude hondenleiband als teugels en een grote opgerolde handdoek als deken...
En nu met het slechte weer van de voorbije dagen hadden mijn kinderen hier ook hetzelfde idee. Ze wilden onder de tafel opnieuw hun kamp maken omdat dat al lang geleden was. dus de tafel helemaal uitgeschoven en doeken over de tafel zodat het helemaal donker werd in hun kamp....



Kussens erin, extra handdoeken als deken, knuffels erin en zo snel hij een gaatje zag kroop onze Bono er natuurlijk ook bij...

Maar daar hadden ze geen probleem mee ;-) ook niet toen hij even een tourke deed door het kamp ...

Gezocht...

...deze ochtend is onze Robbe in het park hier in Zelzate in de rug aangevallen en bekogeld op het hoofd. De dader is nog steeds op de vlucht en elk spoor ontbreekt. Het enige wat we zeker weten is dat de dader ergens tussen de 10 tot 20 cm zou zijn en

... hij vleugels heeft.

Nog goed dat het een aanval is waar we allemaal eens goed om konden lachen ;-))