Spet spat...

Ok, de kleuren zijn niet helemaal goed ingescand maar dat is nu eenmaal iets dat eigen is voor een ingescande afbeelding...
Een labeltje om op de post te doen naar iemand en waar ik na het maken nu het meest tevreden over ben: twee zaken...
Enerzijds de originele kleuren. Ik had de distressinkt Spiced marmalade hier al een ganse tijd maar na dat ene project heb ik hem eigenlijk niet meer gebruikt. Oranje...daar doe ik toch eigenlijk niet zo veel mee ( maar onmisbaar in het andere project dus wat doe je: kopen natuurlijk!) maar nu ik het met de cut n foampjes op mijn labeltje had gezet kreeg ik toch best een warm geel - warm oranje kleur...dus dat was al iets waar ik dus tevreden over was.
Maaaaaaar waar ik helemaal tevreden over ben is een techniek die ik gisteravond ontdekte op www.TVWeekly.com
Daar gaat Tricia aan de slag met aquarelpotloden en natuurlijk heb ik die technieken al op apparte labeltjes uitgetest om te bewaren...maar de techniek om zelf spatjes te maken vond ik als basic grey en distressfan helemaal perfect. Neem een penseeltje en maak het nat. Wrijf hiermee over de punt van je potlood en "spat" op je werk. Ja dat is er eentje die zeker terugkomt in mijn Straight From My Heart boekje...en op nog veel andere werken!
En die cut n dry foam...ideaal, zou het niet meer willen missen!

Openingspagina...

De openingspagina voor de Straight From My Heart - uitdaging staat online op het blog ( zie link rechts)
En ik heb reeds een nieuwe quote klaar liggen maar dat is voor morgen...

Nieuw blog

Om alles een beetje overzichtelijk te houden voor de mensen die Straight From My Heart willen volgen of zelf willen gaan deelnemen, ben ik voor deze uitdaging een nieuw blog begonnen. Je vind onder de afbeelding van het boekje rechts het correcte adres voor het blog. ( En zodra ik iets beter kan nadenken koppel ik er een link aan maar mijn hersenen willen blijkbaar niet meer mee ;-)

"If..."

Tijdens het zoeken naar mooie quotes om te verwerken in mijn Straight From The Heart-boekje kwam ik er al enkele treffende tegen maar degene die echt op 't boek geschreven was...

"If you were going to die soon and had only one phonecall you could make, who would you call and what would you say? And why are you waiting?"

En daarbij is dus al duidelijk gemaakt dat er quotes in 't boekje zullen verwerkt worden maar beginnen bij het begin:
* Een kaft voor je boekje. Belangrijk is dus ook om te bepalen op welk formaat je wil gaan scrappen en hoe wil je je boekje binden?
Ikzelf ga op 20*20 werken en heb gekozen om op 't einde mijn boekje te gaan binden met mijn bind it all. Mijn kaft is gewoon greyboard dat ik heb bekleed met canvasdoek, papier erop gekleefd en nadien de randen van het kaftje wat aangezet met distressinkt Antique linnen.

En natuurlijk kunnen we niet scrappen zonder foto's...het is mooi weer dus ik ga even aankloppen bij een vriendin om heel lief te gaan vragen of ze nog wat foto's wil maken van mij met mijn kids...eentje heb ik er al: de allereerste foto samen. Er komen foto's van ons samen maar de uitdaging is voor mij ook om beelden te gaan creeëren die eigenlijk niet veel woorden nodig hebben om duidelijk te maken wat ik bedoel...en ze zitten al in mijn hoofd...

Straight from my heart...

In december had ik mijn croppers voor de uitdaging gezet om op de crop zeker 10 kerstkaarten te maken en daartegenover had ik voor mezelf ook een uitdaging gezet: minstens tien pagina's in een BOM...(Book Of Me)
En het bleef door mijn hoofd spoken, een bom ja ik wil wel maar...
Wat moet ik eigenlijk over mij gaan schrijven. En toch, het zou wel goed zijn want wat als er met mij iets gebeurt...
Heel vaak als ik alleen wegga zonder de kids sta ik er bij stil...stel dat ik een ongeluk krijg, weten ze dan wel dat ik hun echt graag zie...zijn er niet dingen die ik eigenlijk nu moet zeggen nu ik nog kan...is het niet tijd dat ik terug eens foto's maak samen met hun want ik sta altijd achter de camera...
En daarom kwam ik met dit idee: ik maak voor elk van de kids een boekje met daarin de dingen , de woorden, de foto's waar ze recht op hebben. Een boekje speciaal voor hun waarin ze terugvinden hoe graag ik hun zie, waarin er mooie foto's komen van ons samen, waarin mooie herinneringen geplaatst worden maar waarin ook plaats is voor verontschuldigingen want het is niet altijd rozegeur en maneschijn...
De kaft is al gemaakt, de eerste pagina zit al in mijn hoofd,...

En nu komt de vraag: wie van jullie durft het aan om samen met mij een boekje te maken , recht uit jullie hart voor iemand die jullie zo dierbaar is dat jullie er nu al zeker van willen zijn dat , als jullie er niet meer zijn ze niet met de vraag moeten blijven zitten: wist ze wel dat ik van haar/hem hield...
Bedoeling zou zijn dat ik op geregelde basis hier ideeën aangeef om het boekje op te bouwen. Ik zou ook steeds alle links samen brengen van de mensen die meedoen zodat iedereen bij elkaar kan gaan kijken om te zien hoe een ander het onderwerp benadert.
Lijkt het je wat of heb je nog vragen of ideeën dan hoor ik het graag!
Vermeld ook even jullie mailadres in het berichtje zodat ik jullie kan terugmailen of heb je het liever niet openbaar dan kan je prive mailen via scrappyToo@telenet.be

Valentijn

Rond 7.00 uur deze morgen werd er op de deur geklopt...'t is valentijn dus ik voelde de bui wel wat hangen. Ik had er zelf niet meer aan gedacht maar toen Robbe gisterenavond bleef vragen aan papa " En wanneer gaan ze dat dan doen..." en ik Danny daarop wat gezichten naar Robbe zag trekken wist ik het...hij ging een boeket aan huis laten leveren.




Mijn ventje daarop vertrokken naar het werk en nu was het mijn beurt. Een SMSje met " Je zit er voor en net iets hoger" moest hem op 't goede pad brengen. Maar zo snel als ik kon stuurde ik toch nog een tweede berichtje: "En nu niet tegen een boom rijden, zoek maar rustig als ge stilstaat!" 't Is een snoeper dus ik had in de auto iets verstopt...en voor vanavond ligt er een tweede pakketje klaar op de verwarming. 't Kan niet smelten maar 't is nog zo leuk als het lauw is, tenminste op lichaamstemperatuur...en over het roze met zwarte goedje zwijg ik... ;-)

whoepie de poepie

Joepie, het staat vast ik ga in maart weer lekker demonstreren voor de winkel Schleiper op creativa Brussel. Heerlijk! Eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat het een zware week is ( en dat is vooral omdat ik een week in 't frans moet gaan denken ;-)) maar het is gewoon héél leuk.
Ik ben nu natuurlijk wel benieuwd naar welke materialen men naar voor wil gaan schuiven maar dat weet ik nog niet...nog even wachten maar toch al genieten van de vooruitzichten.
Ik zou zeggen: kom zeker eens langs om goeiendag te zeggen. 't Is altijd leuk om bekende gezichten te zien.
En wat de rug betreft...beuh. Ik wordt met de dag meer en meer gewaar dat alles los komt te zitten dus kraak ik en voel ik bolletjes verschuiven in de rug en ik ben het een beetje beu. Maar ik zit nog maar op een derde van mijn negen beurten kiné dus ...
De pijn valt best mee alhoewel ik moet zeggen dat het steeds meer pijn gaat doen ( precies een hele grote blauwe plek waar hij in gaat duwen en wrijven...) Ik heb ook altijd hoodpijn daarna...
Nog even doorbijten...